ШМЁТАК м., ШМЁТКА ж. Дрэнная жывёліна. Была ў яго німудренькыя кыравёнка — шмётык, mpi літры мылыка бывала, як кыза. Шмётка кабылка, на ёй многа ні ныработыіш. Памяти. ШМЁТАЧАК, ШМЁТАЧКА. Шмётычык цялёнык, ныўряд ці дажджэсься c такога каровы. Тады ён купіў сабе шмётычку, венікі вазіў прыдываць. ШМІРГАННЕ н. эмац. 1. Шорганне. Відна, якое тваё шмірьганьня: на што пінжачок паходж? 2. Шпурлянне. Ты ў мяне зы шмірьганьня так палучыш, ажно задзівісься. ШМІРГАННІК м. эмац. Шпурляннік. Аднаму шмірьганьніку ўляцела, i другей ema палучыць. ШМІРГАННІЦА ж. Уніміся, шмірьганьніца, нашто табе іх трогыць. ШМІРГАЦЬ незак. эмац. 1. Шоргаць. Сьпіною шмірьгаіш аб грязныю сьценку, пінжачок у грязі увесь. 2. Шпурляць. Hi шмірьгай тряпкі свае куды зря} посьлі сам ні найдзіш. ШМІРГАЦЦА незак. 1. Шоргацца. Пыглядзі, рукувамі шмірьгаісься пы грязныму ўслону. 2. Шпурляцца. Hy балыўнікі, узноў бульбыю шмірьгаюцца! ШМІРГНУЦЬ зак. 1. Шоргнуць. Шмірьгнеш пы грязный полкі i ўсё зыгадзіш. 2. Шпурнуць. У кусьця шмірьгнуў мьілаток, шукай цяперя. ШМІРГНУЦЦА зак. Шоргнуцца. Нейдзі ў сажу абоя шмірьгнуліся. Ш МІРГНУТЫЙ дзеепрым. 1. Шоргнуты. Тута во ці ні вугольлім шмірьгнута. 2. Шпурнуты. Доўга шукаў шмірьгнутый ножык. ШМОЦЦІКА н. памяти. Шмоцце. Над а глядзець зы сабою, шмоцьціка сваё усігда прібірай. ШМУЛЯВАННІК м. 1. Той, хто шмуляе, шморгае. Пызадзелыіць шмулюваньнік рукавы, што ні дамыцца будзіць. 2 перан. Той, хто лупцуе. Калі ўжо мой шмулюваньнік дыбярецца, ён ны табе жывога места ня кініць. ШМУЛЯВАННІЦА ж. 1. Тая, што шмуляе, шморгае. Ны каго ты паходжа, шмулюваньніца, уся зымазына. 2. Тая, што лупцуе. Ты нушмулюіш, шмулюваньніца, у цябе яны пы гылывах пойдуць. ШМУЛЯЦЬ незак. перан. Ездзіць бесперапынна. Так i шмуляюць ны машыных туды-нызад цалюхтынькій дзень бісьпірістаньня. ШМУНДАЛЬ м. Нізкарослы непаважаны чалавек. Каму етый шмундыль нада, ніхто яго к хаці путпускаць ня
Дадатковыя словы
шмірьгнўліся, шмірьгнўта, шмірьгнўтый, шмірьгнўў, шмўндыль
0 👁