ШЛУПАК м. эмац. Слабы конь. Мой шлупак худзь ба етыга паўвозіка дыцягнуў. Памяти. ШЛУПАЧОК. Бувала, зыпрягець свайго шлупучка, ды абеда пашыць, a тады выпрігаіць. ШЛУПЯК м. эмац. Хілы, слабы чалавек. Шлупякі вы, а ня хлопцы, калі ўчыцьвярых аднаго ня зборііця. Памянш. ШЛУПЯЧОК, ШЛУПЯЧОЧАК, ШЛУПЯЧЫНКА, ШЛУПІЧАК. Няўжэлі етый шлупячок хочыць ныпраўду ca мною справіцца? Шлупячочык ты малінькій, яны сьмяюцца, а ты думыіш, ныпраўду гаворюць. Ты ні сы шлупячынкыю бяріся, а c крепкім мальчыкым. Айдзе такім шлупічкым боріцца c Толікым. Узмацн. ШЛУПЯЧЫНА. Етыга шлупячыну адным пальцым зываліш: піхні — ён i пыляціць. ШЛУПЯЧКА ж. Воч чаго б шлупячкі лезьць туды, айдзе мальцы. Памянш. ШЛУПЯЧАЧКА. Яе шлупячычка знаіш як нос дзярець! ШЛЫНДАР, ШЛЫНДАННІК м. эмац. Бадзяка. Цягніцца неткуля Трахімыў шлындырь як старіц якей. Памянш. ШЛЫНДАРОК. Будзіць шлындарёк як бацька. ШЛЫНДАРКА м. i ж. Ніяк сабе зыняція ні найдзіць твой шль'мдырька. Гыварілі, айдзе-то за горыдым відзілі шамыўскыю шлындырьку. ШЛЫНДАННІЦА ж. Абвя яны ладныя шлындыньніцы, адна другой ні ў чом ня ўступюць. ШЛЭЙДАР м. эмац. Неахайнік, п'яніца. Kipeŭ быў шлэйдыр, раз паехыў у зарыбыткі i прікаціў біс сарочкі. Памянш. ШЛЭЙДАРЧЫК. Што-то ні пыказывыіцца ны дзяреўні Анькін шлэйдырчык. ШЛЭЙДАРКА ж. Узяў імлэйдырку, памучыўся, памучыўся i прыгнаў, зь ёю нільга було жыць. Памянш. ШЛЭЙДАРАЧКА. Хвытаіць шлэйдырычык, прівядзець, а тады гарюй зь ёю. ШЛЭМКАННЕ, ШЛЭПКАННЕ н. эмац. Тупанне. Я дзіўлюся ны яе шлэмкыньня, ікраз так яе баба Хрісьціна шлэмкылыся лі скыта. Ныдаела мне шлэпкыньня, ні днаго дня свабодныя мінуты німа. ШЛЭМКАЦЬ, ШЛЭМКАЦЦА незак. эмац. Тупаць. У маіх чобытых только пы двару шлэмкыць з раньня да поўначы, у хату я ў іх ня йду. Хваціць табе шлэмкыць, ідзі за стол садзіся ca ўсемі разым. Бяс толку шлэмкыіцца, ні
Дадатковыя словы
пяніца, шльмдырька, шлўпічкым
0 👁