была шамшэйка твыя блыгаверныя, ніхто яе ні пірядзелыіць. Памяти. ШАМШЭЕЧКА. Разьві ты ня відзіў, што шамшэічка бярецца за дзела? ШАНДАРАХАЦЬ незак. эмац. Грукатаць. Ці чуіш, па нейкыму жалезъзю другімі жылізячынымі шындырихыюцъ ны дваре. ШАНДАРАХНУЦЬ зак. 1. Ударыць. Дубінкыю ціряс плечы шындырахніць, тады ты зразу асядзісься. 2. Пабегчы раптоўна. Глядзі, конь шындырахніць па жыту, праломіць сьлед як роу. ШАНТРАПЁНАК м. Пусты, нікчэмны чалавек. Ета шынтрапёнык, зь ім пру сюръёзныя дзела гываріць дайжа ня думый. Памяти. ШАНТРАПЁНАЧАК. 1ш шынтрапёнычкым толку ні ў чом ні найдзіш. Павеліч. ШАНТРАПІШЧА ж. зб. Сыбярецца гуртым шынтратшча i выхвыляюцца адзін пірід другім. ШАПАТОЧАК м. памяти, эмац. Шэпт. Сам дыгыдайся, пры каго ў іх такей шыпаточык, канешня, Броньку апсуждаюць. ШАПІШЧА ж. павеліч. Шапка. Шапішчу на вочы надзьвініць i цягніцца як мядзьведзь якей. Памянш.-зніж. ШАПЧОНКА, ШАПЧОНАЧКА. Ён ужо сам ці помніць, айдзе шапчонка дзелыся. Пінжачэнка затрёпыный, шапчонычка з луманым кызырьком — жаніх іўляіцца. ШАПКАВАЦЦА незак. метаф. гумар. Вітацца, дакранаючыся да шапкі. Ого, як яны культурна шупкуваліся! ШАПКАЮ прысл. Падобна да пухіра. Вареньня як варіш, пена шапкыю. Ны мылаке ў печы пена пыднімаіцца шапкыю. ШАПТАННІК м. 1. Той, хто шэпчацца. Яны шыптаньнікі усё роўна як дзеўкі. 2. Той, хто прамаўляе замовы. Ці ён пашэпчыцъ, твой шыптаньнік, ці кот у ваду плюніць — ema адзінакыва. ШАПТАННІЦА ж. 1. Тая, што шэпчацца. Нешта шыптаньніцы глянуць, глянуць у Высілёў бок i зыліваюцца хохытым. 2. Тая, што прамаўляе замовы. Некуды пупыўзла Мікітыва шыптаньніца, ці ні лячыць каго. ШАПТАЦЬ незак. метаф. Развальвацца па швах i частках. Абнасіўся саўсім, ні касьцюма путныга німа, ні пінжыка, i бацінкі шэпчуць. ШАПТАНУЦЬ зак. Шапнуць
Дадатковыя словы
шындырйхыюцъ
0 👁