ЧУМІЧАННЕ н. Размова ў непаразуменні. Мы ні раз іхныя чумі'чыньня чулі, іх паслухыіш — ныстыяшчыя камедзія. ЧУМІЧОК м. памяти. эмац. Чалавек малога росту. Нейкій чумічок хадзіў зь ёю, алі i тэй кінуў. ЧУМІЧКА ж. Зы якою-то стырасельскыю чумічкыю бегыіць. Памянш. ЧУМІЧАЧКА. Шчэпыць mae дзяўчонкі, чумічычка, a Косьцік як прівязыный, ні ацстаець am яе. ЧУМІЧЧА, ЧУМІЧЧО н. зб. Сызавець сваё чумічча i дывай усіх пыдряд na костычкых пірібіраць. Некуды Стыльмахоўніна чуміччо выпрывілыся, няўжэлі яны свадзьбу прапусъцюцъ? ЧУМІЧЫЦЬ, ЧУМІЧЫЦЦА незак. Гаварыць у непаразуменні. Адзін аднаму чумічуць нешта i рызыбрацца ня могуць. Яны c Кындрацёнкым доўга чумічыліся, усё нешта яму дыказывылі. ЧУПІК м. Свавольнік, шкоднік у дробязях. Hy ŭ чупік жа маліц, ня тоя дык тоя утворіць. Памянш. ЧУПІЧАК. Не мой чупічык, прідзіцца кылы цябе c хвырасьцінкыю пыхадзіць. ЧУПКАВАННЕ н. гумар. Прыбіранне. A ну іх ш чужувиньнім, ныдаелі зь ім хужы горькія редзькі. ЧУПКАВАННІК м. гумар. Той, хто прыбірае, прыбіраецца. Чупкуваньнікі запёрліся ў задній хаці, што ўжо яны там дзелыюць? ЧУПКАВАННІЦА ж. Hy ці ты ні знаіш чупкуваньніц, хочуць жа нырядзіцца пірідж жыніхамі. Чупкуваньніцы кучыю сыбраліся кылы нявесты, ныріджаюць як кукылку. ЧУПКАВАЦЬ незак. гумар. Прыбіраць, прыбірацца. Пуўдня мыладую чупкувалі. Яны як пычануць чупкуваць, mpi часы будуць чысацца ды мазыцца. ЧУПКАВАЦЦА незак. Прыбірацца. Ідзіці-ка пымагіця маткі бульбу выбіраць, чупкувацца посьлі будзіця. ЧУРПЯК м. эмац. Кавалак. Чурпякі зямлі нада палкыю пырызьбіваць, прайціць i пырызьбіваць. Памянш. ЧУРПЯЧОК. Зыкладзі чурпячок кірьпічыны, гліныю зымажыцца i ладна будзіць. ЧУСТВІЕ н. Спагада. Каб у яго було чуствія, ён ба так ні адурюваў, дзяцей ба ні пужаў кажын раз
Дадатковыя словы
чужувйньнім, чумічыньня, чўпік, чўпічык, чўствія
1 👁