ЧУТКЕЙ прым. Чуткі. Ранты у нас быў чуткей сыбака, толька шылахніся — зразу пачуіць. ЧУХАННЕ н. метаф. жарт. Бег, уцёкі. Пыньцялеівіч глядзеў ны тваё чухыньня, пысьміхаўся толъка. ЧУХВАЛЬЧЫК м. памяти. Накідка. К скату нада браць с сабою чухвальчык, пагода нінадзёжныя: сонца, а цірізь мінуту дождж. ЧУХМАРАННЕ н. эмац. Падман. Мала ты знаіш Кузьмінка, ён спасобін ну любоя чухмаріньня. ЧУХМАРАННІК м. змац. Падманшчык. Паверь мне, сястріца, што ён чухмаріньнік чышчы некуды. ЧУХМАРАННІЦА ж. Дайжа ў гылаву ні магло пріціць, што Вольгіна дычка зьдзелыіцца чухмаріньніцыю. ЧУХМАРЫЦЬ незак. эмац. Падманваць. Каго ты бяресься чухмаріць, ён цябе наскрозь відзіць, такога чылавека ня пройдзіш. ЧУХМЕЛЕННЕ, ЧУХМЕЛЬСТВА н. экспр. 1. Разумение. Ны Пытапёнкыва чухмеліньня ні надзейся, ты сам ema хырашо знаіш. У такіх, як твой сусед, многа чухмельства ні буваіць. 2. Пустыя размовы. Як зывядуць чухмеліньня, дык да поўнычы гатовы праседзіць. Худзь ба найшоўся хто ды рызыгнаў зудушэўных падруг зь іхным чухмельствым. ЧУХМЕЛІЦЬ, ЧУХМЕЛІЦЦА незак. экспр. 1. Разумець, разбірацца. Мала што ізыком трепліць, у каровых ён ні чухмеліць нісколька. Трошку стаў чухмеліцца ў жызьні i Грішчанок. 2. Гаварыць пустое. Нешта стыялі бабы кучыю, чухмеліліу Просю пыміналі. Учора цалюхтынькій дзень чухмеліліся кылы Праскоўіных. ЧУХМЕЛЬНІК м. экспр. Пустазвон. Большы я чухмельніка ні пайду слухыць. ЧУХМЕЛЬНІЦА ж. Усякія лухты ваша чухмельніца ныпліла, аж вушы атвісьлі. ЧУХОНІЦЬ незак. метаф. Прабіраць, ушчуваць. Баба крепка чухонщъ, ну да іх мала даходзіць, чырізь мінуту npa ўсё зубуваюць. ЧУХОНІЦЦА незак. Прыбірацца. Дзеўкі чухоніцца любюць, нада ж, каб хлопцы за імі бегылі. ЧЫК выкл. 1. Пра птушыны шчэбет. Птушычкі на ліпых пычынаюць чыкыць дужа рана: чык-чык-чык. 2. Пра раптоўнае рашэнне. Усё гываріў, паедзіць} паедзіць, а тады чык i астаўся
Дадатковыя словы
чўхыньня
1 👁