ЧУКІКАННІК м. эмац. Той,- хто пялегуе. Такіх чукікыньнікыў малыя любюць, толька балыйся зь імі. ЧУКІКАННІЦА ж. Сь цябе нядренныя чукікыньніца выйдзіць. ЧУКІКАЦЬ незак. эмац. Пялегаваць. Хваціць такога лабрэта чукікыць, ён як нылітэй. ЧУКІКАЦЦА незак. Пялегавацца. Любіў ба чукі'кыцца, хуць з рук ні спускай. ЧУКІКНУЦЬ зак. Папялегаваць. Hy чукікні яго яшчэ пару разоў, аж пішчыць am радысьці. ЧУКІКНУЦЦА зак. Папялегавацца. Ах, як ты хырашо чукікнуўся! ЧУКІ-ЧУК выкл. Выгук, якім баюкаюць дзяцей. Січас мы будзім дзелыць чукі-чук. Чукі-чук, чукі-чук, пойдзіць двору Мыкарчук. ЧУЛАВЕЙ м. Недаразвіты чалавек. Нічога табе чулавей ні паможыць, зь ім ты толька надурісься. Памяти. ЧУЛАВЕЙЧЫК. C кыцінятымі чулавейчык гуляіць, ціплятык корміць. Павеліч. ЧУЛАВЕІШЧА. Ёй ікраз чулавеішча зяцім патходзіць. ЧУЛАВЕЙКА ж. Ці іна чулавейка, ці прітвыряіцца так, — што зь ёю творіцца? Памяти. ЧУЛАВЕЕЧКА. A знайдзіць сабе якую-небудзь чулавеічку, такея адзін f другому цягнуцца. ЧУЛАНАК м. Камора. На хутырі мы чуланык пріспасобілі длі авец. Памяти. ЧУЛАНОК, ЧУЛАНАЧАК. Каб чуланок пыставіў, ні пымішаў ба, склаў ба то тоя, то другоя. Чуланычык свой прыдаў каму-то на дровы, ён быў гнілэй. ЧУМАЧАННЕ н. эмац. Атлумліванне. Ныдаеў ты сы сваім чумачыньнім, ідзі вун пыляжы на печы c крайку. ЧУМАЧАННІК м. Той, хто атлумлівае. Якей ні чумачыньнік, a зукруціў дзеўкі гылаву. ЧУМАЧАННІЦА ж. Толька што чумачыньніца, бабы mae ca шчэпыцъ, хуць у вузялок увязывый. ЧУМАЧЫЦЬ незак. эмац. Атлумліваць. Дос табе яго чумачыць, ён ужо ні знаіць, ці ты праўду гаворіш, ці брешыш. ЧУМАЧЫЦЦА незак. Атлумлівацца. Як стануць чумачыцца, адзін нідачуіць i другей, слухыць іх — жывая указэя. ЧУМАЧАНЫЙ дзеепрым. Нейкій чумачыный вярнуўся c пысяджэньня. 11 Г. Ф. Юрчанка
Дадатковыя словы
крайкў, чукі-чўк, чукікыцца
5 👁