ЧМЫХКАННІК м. 1. Той, хто чмыхае. Hi ныравіцца твайму чмыхкыньніку аборкывыя сена, дывай лугавоя. 2 перан. іран. Той, хто выражае незадаволенасць. Ды яшчэ якей чмыхкыньнік яе маліц, ні ў чом яму ні ўладзіш. ЧМЫХКАННІЦА ж. 1. Тая, што чмыхае. Не, рызарьві твае бакі, чмыхкыньніца, мяжу абжынаць я табе ні пайду, еж, што пылажыла. 2. Тая, што выражае незадаволенасць. Ну ema ж ня хто-небудзь, Пуўлючонкыва дычка, ізьвесныя чмыхкыньніца. ЧОСКА ж. метаф. Праборка, лупцоўка. Hi пулучыў чоскі, дык палучыць, у мяне нядоўга. ЧУ БАРОК м. жарт. Чуб. Зугудуваў сабе чу барок, як ныстыяшчый кывалер, хуць у сваты вядзі. ЧУБАРЫНА ж. Пучок няскошанай травы. Бувала, косіш, гняздо увідзіш i кініш лі яго чубурту. Памянш. ЧУБАРЫНКА. Кулу кустоў чубуршкі асталіся, нада було пызьбіваць касою. ЧУБАСІЦЬ незак. жарт. Біць, чубіць. Во як ты лоўка наўчылыся свайго Мікітку чубасіць! ЧУБАШАНЫЙ дзеепрым. Нешта ня веріцца, каб i чубашыный пыспыкайнеў твой галузьнік. ЧУБАСІЯ ж. жарт. Праборка. Так яму ні абойдуцца еткія улыбычкі, палучыць ён крепкыю чубасію. ЧУВАЛ м. Вялікі мех. Ныпіхалі чувал як сяньнік, хут ты сьпі на ём. Памяти. ЧУВАЛОК, ЧУВАЛЬЧЫК. Быў у мяне чувалок, ды пырваўся, знасіўся увесь. Нейдзі ў пуні ны палкых кідалі чувальчык. ЧУДЗІЛА м. Дзівак. Hy ŭ чудзіла ты, разьві ім можна веріць хуць ны адно слова. ЧУДНЭЙ прым. Дзіўны. Чуднэй быў старік, зь ім пыгываріць — ныхахочысься, як станіць рысказывыць npa службу ў паноў. ЧУЖБІНКА ж., ЧУЖБІНОК м. Чужына. Любіў ба ты чужоткыю пользывыцца, нада сваімі рукамі хлеб зырыбляць. Не каб думыць пры сваё, дык думыіць, каб чужбінок пупаўся. ЧУКІКАННЕ н. эмац. Пялегаванне. Дос табе балывыцца зь естым чукікыньнім, толька руспускаіця мальца
Дадатковыя словы
чужбткыю
2 👁