ЧВАНЕННІК м. эмац. Порканнік. Што там чва~ ніньнік кыпаіцца, зыпрігаць скарей нада. ЧВАНЕННІЦА ж. Рысьпялыся чваніньніца ic сваімі пріборымі, няскора складзецца. ЧВАНІЦЦА незак. эмац. Поркацца. Як станіць ic тряпкымі чваніцца, пакуля пірішчытаіць кажныю — npaжджэсься. ЧВЕРТАВАННЕ н. метаф. Грубае рэзанне. Пыглядзіш, ny руках палучыш зы такоя чвіртуваньня, я выгыню балыўства. ЧВЕРТАВАННІК м. метаф. Той, хто груба рэжа. Схвацюць вярёўкі твае чвіртуваньнікі, нада такую бруквіну порціць. ЧВЕРТАВАННІЦА ж. Бярецца чвіртуваньніца зы работу, січас абясьпечыць цябе хлебчыкым. ЧВЕРТАВАЦЬ незак. метаф. Груба рэзаць. Нашто етык бруквіну чвіртуваць, атрезыў скрылёк i еж ціхінька. ЧВЕРТАВАЦЦА незак. Груба рэзацца. Чвіртуіцца хлеб абы-якімі кускамі, длі чаго так дзелыць. ЧВЯКАННІК м. 1. Той, хто чвякae пры ядзе. Стыряюцца чвякыньнікі наць сьцюднім. 2 перан. Той, хто гучна ступае па макрэчы. Топчуцца пы грязі чвякыньнікі, мыць іх ні спруўляісься. 3 перан. Той, хто пагражае ўдарыць. Чвякыньніку сымаму можыць пупасьць луччы некуды. ЧВЯКАННІЦА ж. 1. Тая, што чвякае пры ядзе. Macoліцца чвякыньніца c косткыю пасьці пуўчыса. 2. Тая, што гучна ступае па макрэчы. Гані чвякыньніц am лужы, пыглядзі, якея іх плацьцікі сталі. 3. Тая, што пагражае ўдарыць. Ты зь етыю чвякыньніцыю астыражней, amo луплянець i зьнясеш. ЧВЯКАЦЬ незак. перан. Біць. Глядзі-ка ў мяне, глядзі, будзіш усіх чвякыць, — сам можыш скарей пулучыць. ЧВЯКАЦЦА незак. Жавацца з чвяканнем. Што, смашнінька чвякыіцца ціляцінка? ЧВЯКНУТЫЙ дзеепрым. Удараны. Стыдна стыяць чвякнутым, i сам вінуват: лез ніізьвесна чаго. ЧВЯЛІЦЬ незак. эмац. Павольна жаваць. Як ты будзіш чвяліць, калі асталыся пуўтыра зуба i тэя шытаюцца
Дадатковыя словы
чвіртўіцца
0 👁