цець, не каб росьць ладный траве. Вуліца зырысла чымярнёю, ніхай ба мальцы хут троху пыскашывылі. ЧАП выкл. Пра павольную цяжкую хаду. Ідзець чап, чап, чуць ногі пірістыўляіць. ЧАПАННІК м. эмац. Той, хто ідзе павольна. Толька што чапыньнік, ногі с трудом пірідзьвігаіць. ЧАПАННІЦА ж. Нікуды твыя чапыньніца ні зайдзіць, ніхай на печы сядзіць. ЧАПАННІК м. Той, хто задзіраецца. Hy ŭ чыпиньнік Ганьнін хлюст, так i стыряіцца каго затронуць. ЧАПАННІЦА ж. Ты тожа ладныя чыпаньніца, нашто табе быў Хведзін мячык? ЧАПКАННЕ н. эмац. Павольная хада. Ты сыма знаіш, якоя у Праскоўі чапкыньня: чуць дзьвігыіцца. ЧАПКАЦЬ, ЧАПКАЦЦА незак. эмац. Ісці, хадзіць павольна, з цяжкасцю. Кузьма пакуля чапкыіць, ну сілы ў яго ні асталыся i na віду ужо ні жылец. I дарога плыхая, i ногі ня йдуць, я ды цябе часы mpi чапкылыся. ЧАПЛАВУХАСЦЬ ж. Уласцівасць лапавухага. Ніхай ба трошку валосься нупускаў, каб чыплавухысьць ні так відна была. ЧАПЛАВУХЕНЬКІЙ прым. памянш. Лапавухі. Мне ныравюцца етыя чыплавухінькія пырысяткі, яны ны яду харошыя. ЧАПЛАНОГІЙ прым. Клышаногі. Ты свайго чыпланогыга бірягі, amo зьбягіць у Мілейкыва. Памянш. ЧАПЛАНОГЕНЬКІЙ. Ладна яму будзіць i чыпланогінькыя, такому крысаўцу. ЧАПЛЯЛЫІІЧЫК м. Той, хто чапляе. Нешта дужа доўга чьтляльшчык возіцца ны хаці. ЧАПЛЯЛЬШЧЫЦА ж. Лезь-ка ты сам, amo чыплялыичыца як зыгріміць умесьці з дрывамі. ЧАПЛЯННІК м. 1. Той, хто чапляе. Каб ні пыляцеў чыпляньнік зь етыга пріспысабленія, яно чуць ліпіць. 2 перан. Той, хто чапляецца. Ня меншый чыпляньнік быў i Косьцік, чарку возьміць — i яму моря пы калена. ЧАПЛЯННІЦА ж. 1. Тая, што чапляе. Зуплутухалыся чыпляньніца у вярёўкых, самую нада аччэплівыць. 2. Тая, што чапляецца. Ты тыкая самыя чыпляньніца, як Пятрок быў, ніхай сьвяцінік ляжыць
Дадатковыя словы
чыпйньнік, чыплавўхысьць, чыплавўхінькія
0 👁