ЦЯРАЦЦА незак. метаф. Вар'яцець. Тады замецілі, uimo іна стала ціряцца, гываріць што зря, a посьлі саўсім худа зьдзелылыся. ЦЯРПЕЛЕЦ м. эмац. Цярплівы чалавек. Дацерыііцца Іваніхін цярьпеліц, прыздравіць куму дык прыздравіць. ЦЯРПЕЛКА ж. Што ўжо цярьпелка была Марья, наго іна толька ні ныпіріжывалыся! Памянш. ЦЯРПЕЛАЧКА. Кончыцца калі-небудзь цярьпеньня i ў Кындратывый цярьпелычкі. ЦЯРПЁЖКА ж. эмац. Цярпенне. Ну што ты будзіш дзелыць, калі яму ні ў чом цярьпёжкі ні хвытаіць. Памянш. ЦЯРПЁЖАЧКА. Айдзе ж ты сваю цяръпёжычку пыціряў? ЦЯСЦЯНА прысл. Вадкавата, сыра (пра зямлю). Ікая пахыта, на полі цісьцяна, конь будзіць тапіцца i сам пы калені у грязь уедзіш. ЦЯСЦЯНАСЦЬ ж. Вадкаватасць, сырасць (пра зямлю). I ад дарогі цісьцянысьць, i далыиы нілізя пыхаць. ЦЯСЦЯНЫЙ прым. Вадкаваты, сыры (пра зямлю). Хацелі пыхаць, зыпряглі коні, паехылі, а поля цісьцяныя. ЦЯСЮТА ж. ласк. Карова. Січас цясюту дзед прівядзецъ, падоім / будзім сырадойчык піць. Памянш. ЦЯСЮТКА, ЦЯСЮТАЧКА. Мычыць наша цясютка, хочыць, каб яблык ёй прінясьлі у карзінычкі. Цясютычка мыяу цясютычка, пастой ціхінька, ня кідыйся, пакуля пыдаю. ЦЯЦЕРЫСТА прысл. метаф. Нязграбна. Не, ні цяцеріста; стала жаць, дык бабы зь ёю ні спруўляюцца. ЦЯЦЕРЫСТАСЦЬ ж. метаф. Нязграбнасць. А што табе цяцерістысьць, хызяйства вядзецъ i ні ў кога помышчы ня просіць. ЦЯЦЕРЫСТЫЙ прым. метаф. Нязграбны. / старік цяцерістый, як сыма, толкым нічога ня зьдзелыіць. ЦЯЦЕРЫШЧА м. І ж. павеліч. перан. Неразвітая асоба. Ш прідумыіш, якей цяцерішча ён стаў. С тою цяцерішчыю сыма дыгыварійся
Дадатковыя словы
варяцець
0 👁