сытае дзіця. Во цяльпух, ты яго ні падніміш, ён только рягочыць. Памяти. ЦЕЛЬПУШОК, ЦЕЛЬПУШОЧАК. 1. Кароткі кавалак бервяна. Нятоўстый цільпушок, а ня хочыць біцца, сукі дзіржаць. Пыдажджы, я прібяру цільпушочыкі, amo ні праедзіш. 2. Поўнае, сытае дзіця. Во цільпушок мой, крепка абнімаіць бабу. Сідзяць цільпушочыкі ны палу, нечым зыняліся. ЦЯЛЬПУШША н. зб. Кароткія кавалкі бервяна. Напіліныя цяльпушша ёсьць, только пыкалоць хлопцы ні сыбяруцца. ЦЯМІСТЫЙ прым. Цямкі, кемлівы. Ізмалку цямістый быў, што прычытаіць большый, ён слова ў слова рыскажыць. ЦЯМІЦЦА незак. перан. Імкнуцца, мець жаданне. Я дужа цямілыся учыцца, а матка ні пускала, я только у Зяціцу пыхадзіла. ЦЯПАННЕ н. метаф. 1. Няўмелае перасяканне. Чую: ў кустах нейкыя цяпыньня, а ета Ігарёнык там с тыпарком поріцца. 2. Лясканне зубамі. Ых, якоя ў твайго сыбакі цяпыньняу кажыцца, пупадзіся — пупылам пірякусіць. ЦЯПАННІК, ЦЯПКАННІК м. эмац. 1. Той, хто няўмела сячэ, перасякае. Вазьмі ты сам ды пірісякі} amo етыя цяпыньнікі да беда правозюцца. Зыстряў цяпкыньнік ны дрыватоньні, кольля зыцясыіць. 2. Той, хто ляскае зубам!. Дыдражніш, зы нагу як хваціць, будзіць табе цяпыньнік. Ну чаго ты, цяпкыньнік, чаго, ты ж мяне знаў. ЦЯПАННЩА, ЦЯПКАННЩА ж. 1. Тая, што няўмела сячэ, перасякае. Пыглідай, каб цяпыньніца пы наге тыпаром ня цюкнула. Вгдзіш, як у цяпкыньніцы работа пыдзьвігаіцца. 2. Тая, што ляскае зубамі. Палучыць цяпыньніца пы лычу, іш, рысьцяпкылыся. Ш шырахонъся дужа, цяпкыньніца можыць хваціць зы нагу. ЦЯПЛА ж. Цяпло. Сяньня тожа ні так много цяплы, ну троху луччы, як учора, було ж ня выйціць. ЦЯПЛЕЙШАНЬКІЙ, ЦЯПЛЕЙШАНЕЧКІЙ прым. памянш. Цяплейшы. Цяплейшынькыя выда у чайніку. Твыя шубычка цяплейшынькыя. Ныдзівай цяплейшынічкыю куртычку, іначы пірядрыгніш. ЦЯПНУЦЬ зак. перан. Перажыць, паспытаць. Усякія жысьці іна цяпнула ны сваім вяку. зю
Дадатковыя словы
цяльпўх, цяльпўшша
1 👁