ЦЭПАННЕ, ЦЭПКАННЕ н. эмац. Хапанне. Табе можыць крепка ўляцець зы такоя цэпыньня. Пірістань c цэпкыньнім, я січас пыдзялю вам ігрушкі. ЦЭПАННІК, ЦЭПКАННІК м. эмац. Той, хто хапае. Хочыць ny руках цэпыньнік i січас палучыць. Рызбалывыўся ты, маліц, раншы ты ня быў такей цэпкыньнік. ЦЭПАННІЦА, ЦЭПКАННІЦА ж. Ці відзіш, што вытвыряіць ваша ціхінькыя цэпыньніца? Айдзе ты, цэпкыньніца, наўчылыся пряма іс-падрук ірваць? ЦЭПАЦЬ, ЦЭПКАЦЬ незак. эмац. Хапаць. Каб ты меншы канхветы цэпыў, дык ба саўсім слаўный дзіцёнык быў. Пірістань цэпкыць яблыкі, ты ж усё роўна ні пыясі. ЦЭПАЦЦА, ЦЭПКАЦЦА незак. Хапацца. Ох, як у вас лоўка пыпряньнікі цэпыюцца! Ладна ягыдкі цэпкыюцца, толька сьібіраць ты ня любіш. ЦЮК м. Пападанне ў манеты бітою пры гульні «У грошы». У, сколька мы дзіцямі гулялі у грошы, як nynaдзеш у капейкі, ema ўжо цюк, зразу зыбіраіш yce. Памянш. ЦЮЧОК. Во гулец, трецьцій цючок пыдряд зыбіраіць! ЦЮКАННЕ н. Лёгкія ўдары сякерай. Я ўпацёмкых чула нейкыя цюкыньня ў кустах, — хто тама быў? ЦЮПКАННЕ н. эмац. Лёгкае паранне. Пыдыйшла, пыстыяла, чую цюпкыньня, я нызад пышла. ЦЮПЦІН прым. Прыналежны нязграбнай, неакуратнай асобе. Зразу відна, што цюпціна мыцьцё. ЦЮРНУЦЬ зак. Пагнаць, штурхнуць. Як цюрнець етыга кывалера аць сябе, ён чуць ні пыляцеў потырч косым. ЦЮХ выкл. Пра павольную мяккую хаду. Ішоў зь якім-то мяшочыкым i Ганна усьлед цюх, цюх c кашолкыю. ЦЮХЕЛЬ м. Абібок. Што ты пры яго скажыш, ema ізьвесный цюхіль, ён ні разу ні работыў. Памянш. ЦЮХЯЛЁК, ЦЮХЯЛЁЧАК. Зыдаўся пы бацьку цюхялёк, лындыіць i лындыіць. Змалку відна, што цюхялёчык будзіць. Узмацн. ЦЮХЯЛІНА. Hy ŭ цюхялта, яго колым ні зыставіш што зьдзелыць. Павеліч. ЦЮХЯЛІШЧА. Якей жа ён цюхялшча, яму на печы лень пірівярнуцца. ЦЮЦЕЛЬКА ж. эмац. Вельмі малая частка, колькасць. Цюцілька ацьсечына, сікані ладна, ні жалей
2 👁