ЦЫПАЦЬ, ЦЫПАЦЦА незак. эмац. Ісці нясмела. Пы хаці трошку цыпыіць, ны правыю нагу чуцъ становища. Цяжола ёй цыпыцца, ногі ня хочуць служыцъ. ЦЫПНУЦЬ зак. Прайсці нясмела. Am печы ды лаўкі чуць цыпнула. цып-лып выкл. Пра дарэмныя пошукі. Туды-сюды цып-лып — нійдзе німа вязёнык, айдзе яны маглі дзецца! ЦЫРАБЕНЕННЕ н. неадабр. Расказванне. Мікіта мінут дзесіць паслухыў цырабеніньня i пашоў двору. ЦЫРАБЕНІЦЬ незак. неадабр. Гаварыць, расказваць. Відна, нешта аньціресныя цырабеніла Дзёмчыха, дайжа Верка стыяла, слухыла. ЦЫБЕНІЦЦА незак. Размаўляць. Як пычалі цырабеніцца з раньня, дык чуць кончылі к абедым. ЦЫРАВАННІК м. Той, хто цыруе. Вун твой цуруваньнік сядзіць кыла ступы, зь мішкамі кулупаіцца. ЦЫРАВАННІЦА ж. Hi сьпяшыць цуруваньніца, яе ўремя ўсігда церьпіць. ЦЫРКУН м. эмац. Той, хто займаецца дробязнай справай. Над нейкімі бляшычкымі поріцца цыркун другей дзет. Памянш. ЦЫРКУНОК, ЦЫРКУНЧЫК. Вот i цыркунок найшоў сабе зыняція. Ніхай хуць ш чым-небудзь зойміцца цыркунчык. ЦЫРКУННЯ ж. У сваіх тряпкых усё кыпаіцца, пірібіраіць, ныстыяшчыя цыркуньня. ЦЫРЛЫ мн. эмац. Нязручны абутак. Ходзіць у цырлых, у яго ногі, як нада, ня гнуцца. ЦЫТРУГА ж. павеліч. асудж. Сварлівая жанчына. Hi падумыў ба, што Ліксандра такою цытругыю станіць. ЦЫЎКАЦЬ незак. Ціўкаць (пра куранят). Ціпляты рыспаўзьліся біс квакухі, na бульбі цыўкыюць. ЦЭВАЧКА ж. памяти. Цэўка. Нескылька цэвычык вун ляжыцъ, я іх скора датку. ЦЭЛКА прысл. Метка. Мішка цэлка кідаіць. На етый раз ты цэлка махнуў. ЦЭЛКІЙ прым. Меткі. Во хто быў цэлкій стрялок — Шурік, пойдзім на зборых стріляць, у яго луччы ўсіх пулучаіцца
Дадатковыя словы
цыркўн, цыркўнчык, цыркўньня, цытрўгыю
0 👁