ХОДКЕНЬКІЙ прым. памяти. Такі, які пастаянна ў руху. Ходкінькыя кошынка, мінуты ні прыляжыць, уеюдых шныхыріць, i мышэй німа. ХОНЕНЕМ прысл. эмац. Нястрымна. Хонінім носюцца цэлый дзет, у хаці толька пірявернуцца, скарінку хлеба схвацюць. ХОПНУЦЬ зак. эмац. Узяць, схапіць. Летыся пасьпелі хопнуць харошыга сена лісавога. ХОРЫ мн. Хорамы. Такея хоры сабе выстрыіў, як у паноў раншы былі. ХОХАННЕ н. Кароткае гучнае ўздыханне пры стомленасці. Сколька ня хохый, хохыньнім ні паможыш, нада дыбіраць быразёнкі. ХОХАННІК м. Той, хто коратка гучна ўздыхае пры стомленасці. Пот выціраіць хохыньнік, ніпрівышна зу лупатку брацца. ХОХАННІЦА ж. Hy што, хохыньніца, будзіш знаць, як бульба дыстаецца. ХОХАЦЬ незак. Коратка гучна ўздыхаць пры стомленасці. Сколька ня хохый, бульбу дыхадзіць нада, ні пыправіўшы ня кініш. ХОХАЦЦА незак. Коратка гучна ўздыхацца пры стомленасці. Рана вам хохыіцца. ХОХЛЕННЕ н. Пялегаванне, песты. Як ім толька ні ныдаесьць за дзет хохліньня! ХОХЛЕННІК м. Той, хто пялегуе, песціць. Сідзяць хохлітнікі дзет npi дні у хаці. ХОХЛЕННІЦА ж. Воць січас другая хохлітніца пыд 'явіцца. ХОХЛІЦЬ незак. Пялегаваць, песціць. Хохліла сваіх крысавіц, пакуля адна прішла з брюхым, a ўсьлед другая. ХОХЛІЦЦА незак. Пялегавацца, песціцца. Хваціць табе зь імі хохліцца, глянь, што сьвіньні дзелыюць ны дваре. ХОХЛЕНЫЙ дзеепрым. Хохліныя малыя, балыўныя. ХОЦЦЮ прысл. Ахвотна. Яны хоцьцю аддывалі Марью зы Міхалку, ema быў работнік за ўсю дзяреўню. ХРАКАННЕ н. метаф. Паданне з ударам. Такоя хрякыньня пазьней можыць атразіцца ны здароўі. ХРАКАЦЬ незак. метаф. 1. Падаць удараючыся. Сколька разоў ён хрякыў зь дзеріў! 2. Валіць, удараючы. Ты, знаць, усіх пыдряд хрякыіш, кряпчэй зы цябе німа нікога. ХРАКАЦЦА незак. Падаць удараючыся. Axoma
0 👁