ХЛЮНДРЫН прым. Прыналежны неахайніцы. Ema хлюндріна мыцъцё: грязь кымкамі ляжыць. ХЛЯБЫ мн. Бакавыя ўпадзіны ў кароў. Антон ні разу ні ныпасець, прібягіць карова, пыглядзіш — хлябы ўваліліся. ХЛЯПА ж. Мокры снег. Сянішнію пагодыю — пы хляпі ня то што ў дарогу сыбірацца, а с хаты выйціць ня хоныцца. Павеліч. ХЛЯПІШЧА. Тлянь-ка, ікая хляпішча вылянула, вады ныбраць ня вылізіш. ХЛЯСКАННЕ н. Шчоўканне пугай. Я ўжо чую, ema Мірёныва хляскыньня, ён сяньня пасець. ХЛЯСКАННІК м. Той, хто шчоўкае пугай. Стыряюцца хляскыньнікі адзін пірід другім, у каго грамчэй палучыцца. ХЛЯСКАННІЦА ж. Ты, як мальцы, хляскыньніца, відна, am Паўкі наўчылыся. ХЛЯСКАЦЬ незак. Шчоўкаць пугай. Так хляскыць ні кажный можыць, a Пецька лі Шуріка наўчыўся. ХЛЯСТАННЕ н. перан. Бесперапыннае піццё. Любому спрацівііць такоя хлістаньня кажный дзет. ХЛЯСТАЦЬ незак. перан. 1. Убіваць. Хлешчыць i хлешчыць гвозьдзя ў калодку, ну я яго ныбалыюсь. 2. Заломваць (цану). Вясною за сена ладна хлешчуць, ні дукупіцца. 3. Прызначаць (штраф). Новый стыршына наводзіць пырядык: хлешчыць штрапы усім пыдряд. ХЛЕСТАНУЦЬ зак. Прызначыць (штраф). Дынілёнка крепка хлістанулі штрапым ны праўленьні. ХЛЯЧОК м. памянш. Кныр. У Мікілаівых ёсьць хлячок, можна згыняць сьвіньню. Узмацн. ХЛЯЧУГА. На хверьмі здаровый хлячуга белый, am яго харошыя пырысяты. Павеліч. ХЛЯЧУЖЫШЧА. А яго ж хлячужышча адзін раз чуць ні рызырваў. ХМЫР м. Нелюдзімы чалавек. Некуды Аўдоткін хмырь пыцягнуўся с тыпаром. Памянш. ХМЫРОК. Усігда хмырёк глядзіць неік бокым. Узмацн. ХМЫРЫНА. Такога злыйдухуватыга хмыріну пушукаць толька. Павеліч. ХМЫРЫІТТЧА. Hi абрышчай ты ны хмырішчу уніманія. ХОДАЛЫ мн. гумар. Ногі. Яго ходылы ня хочуць як нада дзьвігыцца, лі двыра трошку тупыіць. ХОДЖАНЫЙ дзеепрым. перан. Дагледжаны. Ходжыный лён зразу пызнаіш, ён чысьцінькій i дайжа зілянейшый
Дадатковыя словы
хлячўга, хлячўжышча, хлістанўлі
2 👁