ХЛІПНУЦЬ зак. метаф. Памерці раптоўна. Так работыўшы, ён i хлтнуць можыць, гулыпай нісусьветный. ХЛІПЦЕННЕ н. Неадольнае жаданне. A ўніміся c хліпценьнім, січас yce сыбяруцца i будзім садзіцца за стол. ХЛІПЦЕННІК м. Той, хто выражае неадольнае жаданне. Пыкармі сваіх хліпценьнікыў, яны ніяк ні даждуцца куліша. ХЛІПЦЕННІЦА ж. Hy ікая ж ты хліпценьніца, пысядзі ціхінька, січас галычкі дыварюцца. ХЛОПЦАЎ прым. Хлапечы. Вун ну сундуку уся хлопцыва адзёжа. ХЛУЗЗЕ н. зб. Хлуд, галлё. Хлузьзя трошку сыбралі, нада думыць буйнейших дроў прізыпасіць. Памянш. ХЛУЗЗІКА. Пыдбіраіцца хлузьзіка, заўтря узноў пайду ў аборкі, трошку ныцяпыю. ХЛУП выкл. Пра раптоўнае заплюшчванне вачэй. Ліжаў, рызгыварівыў, а тады вочы хлуп i ўсё, i ня дышыцъ. ХЛЫН-БРЫН выкл. Пра бадзянне. Hi прівучын r дзелу, хлын-брын пы дзяреўні туды-нызад. ХЛЫНДАЦЬ незак. неадабр. Швэндацца. Што яны дзелыюць?— высъпюща, а тады хлындыюць бяс толку. ХЛЫНКАННІК м. Бадзяга. Нечым хлынкыньнікым зыняцца, а дзень з год. ХЛЫНКАННІЦА ж. Я б хлынкыньніцыю ні была, кылы двыра усігда работа найдзіцца. ХЛЫНКІ-БРЫНКІ мн. Бадзянне. Глядзіця, мальцы, вашы хлынкі-брынкі ды дыбра ні дывядуць. ХЛЫНУЦЬ зак. перан. Надысці, наступіць. Зіма як хлыніць, усё ўсюдых пызадмець, пызапрець, ні прайціць, ні праехыць нійдзе. ХЛЫСТАЦЬ незак. 1. Лупцаваць. Хлыстиу сваіх мальцыў i ўсё рыўна неслухымі расьлі. 2 перан. Шмат піць. А боя ладна хлыстаюць, як палучуць капейчыну, у іх доўга ні задзержывыіцца. ХЛЮНДРАЎ прым. Прыналежны неахайніку. Хлюндрыву адзежыну усігда пызнаіш: іна i ў пылі, i ў грязі, i ў чым хочыш. 10 Г. Ф. Юрчанка
Дадатковыя словы
хлыстйў, хлўзьзя, хлўзьзіка
1 👁