ХЛЕПЯСТАЦЬ незак. эмац. Матляць. Вецір хляпешчыць дзірівамі, як ні пывывырачывыіць c кареньнім. ХЛЕПЯСТАЦЦА незак. Матляцца. У цябе якея-то тряпкі ны вярёўкі хляпешчуцца. ХЛЕСТАНУЦЦА зак. эмац. Ударыцца, упаўшы, зваліўшыся. Глядзі, апшасьнецца ныгаў i так хлістанесься, што ні паднімісься. ХЛЕСТАНУТЫЙ дзеепрым. Ого, што зь яго тварілыся, ні знаў, пы якой зямле ходзіць, ну хлістанутый асеўся. ХЛЕХАТАЦЬ незак. перан. Цяжка працаваць. Ны трактырі хліхытаў вясну, яму пірідыхнуць мінуты ўремя ні було. ХЛЁБАННЕ н ХЛЁБАТ м. Хлябтанне. Ці чуіш хлёбынъня, верна, сыбака ў сенцых мушуруіцца. Чую нейкій хлёбыт зы дзьвірямі, аччыніла — а тома Сырымышчонкыў сыбака у шайкі сядзіць. ХЛЁП выкл. Пра нечаканае рашэнне. Сядзелі, сядзелі, a тады хлёп — пытхваціліся i t дзьвірям. ХЛЁПАННЕ н. Хадзьба па гразі. Пулюбуйся, якея яны зыявіліся посьлі хлёпыньня, ны каго пахожы. ХЛЁПНУЦЬ зак. метаф. 1. Пляснуць. Ны нагу хлёпнуў гырячыга цеста. 2. Ударыць. Досткі хлёпнулі пы сьпіне, ён пыляцеў потырч носым. ХЛЁПНУЦЦА зак. Упасці (у ваду, гразь). У самыю лужу хлёпнуўся, пыцскачыў увесь мокрый. ХЛЁСЬ выкл. Пра шчоўканне, лясканне пугай. Пустухі адзін піріда дным хлёсь, хлёсь, хто грамчэй. ХЛІП выкл. 1. Пра раптоўнае знікненне святла. Сядзелі, рызгыварівылі, агонь зразу неік хліп i пыгас. 2 метаф. Пра раптоўны канец. Во табе чылавечыскыя жызьня: жыў, жыўу а тута хліп i німа. ХЛІПАННІК, ХЛІПКАННІК м. Той, хто ўсхліпвае. Ці ты знаіш, чаго тэй хлтыньнік расхліпыўся? Я думыў даць абоім na морквіні, ну хлткыньнікі ні палучуць. ХЛІПАННІЦА, ХЛІПКАННІЦА ж. Ня будзь хлтыньніцыю, рызьвіла сьлёзы ніізьвесна за што. Сядзіць хлткыньніца у вугалку, рызабідзілыся ны Паўку
Дадатковыя словы
хлістанўтый
0 👁