ХАЦЦЕ н. Ніз хаты. Я сяджу ціхінька, гляджу: паўзець лі хацьця адзін тхырянок, за ім другей, a ўсьлед трецьцій. ХАЧЭНЬ м., ХАЧЭННЕ н. Жаданне. Твой хачэнь ня дужа кому важын, нада сена прібраць, a горыд пыдажджэць. Ціряшчур рызьбіраіць хачэньня, цярьпець ня можыць. Памянш. ХАЦЕННІКА. Пыцярыгі трошку ic сваім хаценьнікым, січас yce сыбяруцца. ХВАБРА ж. метаф. Непаважаная жанчына. Тую хвабру мне ня хочыцца i ў хату пускаць. Павеліч. ХВАБРЫШЧА. Па ком іна пышла — хвабрішча, матка яе была ні тыкая. ХВАБРА прысл. Храбра. Хвабра хвытаўся зигрудкі, пакуля na шыі ні пулучыў. Памянш. ХВАБРАНЬКА. Ты тожа хвибрінька зуступалыся за Мішку. Выш. cm. пар. ХВАБРЭЙ. 1. Болый храбра. Ты бег дайжа хвабрей, чым твой бацька, am аўцы ні пыбягіш уцікаць. 2 перан. Maладзей. Ны ліцо хвабрей зы нас, a гадоў яму дужа много. ХВАБРАСЦЬ ж. Храбрасць. Хваціла хвабрасьці адз зайца ўцеч. ХВАБРЫЙ прым. Храбры. Мы знаім, што ён хвибрый, только трусішка. Памянш. ХВАБРАНЬКІЙ. Хвабрінькій ці ні хвабрінькій, алі ж ні спужаўся уноччы пайціць. ХВАБРЭЦ м. Храбрэц. Во хто быў хвабрец ic хвыбряцоў — ema Коля Кіріліхін. ХВАЛЕННІК м. Той, хто хваліць. Стыльмашонкыў хваленьнік ужо так рызрісуваў пляменьніцу, што куды там! ХВАЛЕННІЦА ж. Ты меншы ўсякіх хваленьніц слухый, дык луччы будзіць. ХВАЛЬЧ ж. Недахоп, брак. Hi саветылі браць тую кароўку, у ёй хвальч ёсьць, пыпытай другую. ХВАНАБРЫСТА прысл. Фанабэрыста. Так хвынабріcma рысхаджывылі, што ні прідумыць. ХВАНАБРЫСТАСЦЬ ж., ХВАНАБРЭННЕ н. Фанабэрыстасць. Каб трошку меншы хвынабрістысьці, яно б глядзець було пріятній. Устреціць Куліна, нылаіць, нылаіць — во i ўсё хвынабреньня будзіць
Дадатковыя словы
зйгрудкі, хвйбрый, хвйбрінька
1 👁