ХАРЦЯКЛЯПІСТА прысл. эмац. Зграбна. Дайжа ні падумыў ба, што етыя мысьцяры зьдзелыюць так хырцікляпіста. ХАРЦЯКЛЯПІСТАСЦЬ ж. эмац. Зграбнасць. Ня думы)? am няўмекі хырцікляпістысьці дыждацца. ХАРЦЯКЛЯПІСТЫЙ прым. эмац. Зграбны. На від дужа хырцікляпістый, а як будзіць t жызьні, хто яго знаіць. ХАРЧЫЦЬ незак. Карміць, сталаваць. Толька c хутыpa ў хату ўлезьлі, работы — зываліцца, а мне пыставілі каморніка харчыць. ХАРЧЫЦЦА незак. Карміцца, сталавацца. Як ньістаўнікым быў, ён у хызяйкі харчыўся. ХАРЫШЧА ж. павеліч. груб. Непрыемны твар. Наеў харішчу як ваперь, ходзіць — толька пыхціць, ня спышыцца. ХАТЧОНА, ХАЦЕНА ж. памянш.-зніж. Хаціна. У Kaціных сватоў німудренькыя хаччона, пыдгніла, скрівілыся, пірітрісаць нада. Была пырядышныя хацена, толька біс прігляду. Памяти. ХАЦЕНКА. Лі кынавы стыяла хаценка, у ёй ні пывярнуцца було. ХАХЛАЧ м. Непрычасаны, аброслы чалавек. Усё нешma ў горыд цігаіцца Ліпяцёнкыў хыхлич. ХАХЛАЧКА ж. Во пупаў сабе хыхлачку, атляпіцца am яе ня можыць. Памянш. ХАХЛАЧАЧКА. К рабоці яе хыхлачычка ні прівучына, большы на гулі нылігаіць. ХАХЛАЧАННЕ н. метаф. гумар. Ганарлівасць. Ны яго хыхлачыньня ніхто i ўніманія ні абрышчаіць. ХАХЛАЧЧА, ХАХЛАЧЧО н. Непрыбраныя валасы. У тваім хыхлаччы варона гняздо можыць зьвіць. У яго хыхлаччо як ну дурном бырану, хуць апсмалі яго. ХАХЛАЧЫЦЬ незак. метаф. гумар. Выклікаць ганарлівасць. Hi прідумыць, што яго хыхлачыць, зыдывацца дужа нечым. ХАХЛАЧЬІЦЦА незак. Ганарыцца. Чым яму хыхлачыцца, зымазыў ба pom чым-нібудзь ды ні выторкывыўся зь ізыком. ХАХЛЯК м. жарт. Чупрына. Рузгудуваў Сьціпанёнычык хыхляк, што пыч шапкыю ня месьціцца. ХАЦІШЧА ж. Вялікая хата. Быгатыю хацішчу рызьвялі, хваціць i сыну, i ўнукым астаніцца
Дадатковыя словы
хыхлйч
0 👁