ён уступкыіцца за вожкі. УСТУПАНЫЙ, УСТУПКАНЫЙ дзеепрым. Ён уступыный дужа аньціресный: гылавою круціць, рукавы аткасыіць, зыкасыіць. Пачом жа ёй знаць, чаго яны еткія уступкыныя. УСТУПЯСІЦЬ зак. 1 эмац. Размясіць. Сьвіньні настолько уступясш двор, што туды ні зайціць. 2 метаф. Усхваляваць, спалохаць. Іх уступясіла, што стыршына мог замеціць. УСТУПЯСІЦЦА зак. 1. Размясіцца. Кылы самых варот дужа уступясілыся. 2. Усхвалявацца, спалохацца. Яны былі уступясіліся, a тады іх страх прайшоў. УСТУПЯШОНЫЙ дзеепрым. 1. Размешаны. Лі калодзіжа так уступяшона, што хут ты боты ныдзівай. 2. Усхваляваны, спалоханы. Бегыў нешта ны дваре уступяшоный, у пуню, c пуні, тады ў сенцы, нызад. УСТУПЯШОМШЫ дзеепрысл. 1. Размясіўшы. Па ўсёй дзяреўні уступяшомшы посьлі дыжджа, ня дужа айдзе ступіш. 2. Усхваляваўшыся, спалохаўшыся. Учора яны былі уступяшомшы. УСУЧЫЦЬ зак. эмац. Прысудзіць. Tpi гады усучьш, во табе й нічога ня будзіць, — дыхрабріўся. УСХАДЖЫВАННЕ, УСХОДЖЫВАННЕ н. метаф. Выяўленне актыўнасці. Мне іхныя усхиджывыньня так ныдаела, аж у пячонкых сядзіць. I на етый раз ніякыга толку ня будзіць зь яго усходжывынъня. УСХАХЛАЧЫВАННЕ н. Разлахмачванне. Ты, кажыцца, даўно рёў, ну зы ўсхыхлачывыньня січас пырявеш. УСХАХЛАЧЫЦЬ зак. Разлахмаціць. Усхыхлачыў валосься, дубыря стаіць ува ўсе бакі. УСХАХЛАЧЫЦЦА зак. Разлахмаціцца. Твае кудрі усхыхлачыліся, што ні рашчэшыш. УСХАХЛАЧАНЫЙ дзеепрым. Hi хадзі такім усхыхлачыным, прічашыся. УСХВАЛІВАННЕ н. Расхвальванне. Такоя ўжо усхвалівыньня, усё дно як луччы Сенічкі нікога на сьвеці німа. УСХВАЛІВАННІК, УСХВАЛЯННІК м. Той, хто расхвальвае. Етыга усхвалівыньніка слухый, ды ня дужа яму верь. Аць Сярьгеіхіныга усхвыляньніка такого пачуіш, чаго i на сьвеці ні було. УСХВАЛІВАННІЦА, УСХВАЛЯННІЦА ж. Hy як жа ня будзіць усхвалівыньніца пры
Дадатковыя словы
дўбыря, устўпкыныя, устўпкыіцца, устўпыный, усхйджывыньня
0 👁