УСТРАВАННІК м. Той, хто ўмешваецца. Вот яшчэ аднаго устрівиньніка тут ба саўсім ні нада було. УСТРАВАННІЦА ж. Іна тыкая ўстріваньніца: ці нада, ці ні нада — усігда ўлезіць. УСТРАСКА ж. эмац. Праборка, лупцоўка. Яны i сяньня устряску палучуць, так ня бойдзіцца. Памянш. УСТРАСАЧКА. Я знаю, што ўчора вам ладныя устрясычка была. УСТРЭЦЦА зак. Сустрэцца. Нада було б із Мысяёнкым устрецца, нашчот іструба путулкуваць. УСТУПАННЕ н. метаф. Абарона. Трошку пымагло Шурікыва уступаньня, каб ня ён, маглі б атмясіць. УСТУПАННІК м. метаф. Абаронца. Етый ycmyпаньнік паможыць як ні знаю хто. УСТУПАННІЦА ж. Выскычыла Кіріліна уступиньніца: чаго вы прікасывыіціся r дзіцёнку? УСТУПЛЕНЫЙ дзеепрым. Такі, які стаў членам пэўнай арганізацыі. Пісаў, што яны уступліны у кыпіраціў, года ціріс пуўтыра палучуць кварціру. УСТУПЁМШЫ дзеепрысл. Мы ўжо былі уступёмшы у кылгас, як пріслалі Кулагіна. УСТУПЫВАННЕ, УСТУПКЫВАННЕ н. эмац. Гнеў, абурэнне. А хто абрышчаіць уніманія ны яго уступывынъня, ніхай тупыіць сколька хочыць. Асядзіцца Пятрок c уступкывыньнім, у яго ema скора праходзіць. УСТУПЫВАЦЬ, УСТУПКЫВАЦЬ незак. эмац. Выклікаць гнеў* абурэнне. Ці помніш, як уступывыла Хрымінка, калі пыміналі яму Валодзькіну жонку. Яго часта калі c прічыны, a калі i біс прічыны уступкывыіць. УСТУПЫВАЦЦА, УСТУПКЫВАЦЦА незак. Выяўляць гнеў, абурэнне. Німа чаго яму уступывыцца, такея-то бяды — карова кылы мяжы скубнула два разы. Нечыга уступкывыцца, чаго ты кыня пускаіш, куды ні нада. УСТУПАЦЬ, УСТУПКАЦЬ зак. Выклікаць гнеў, абурэнне. Яе стирыга як уступыіць, тады луччы ні пытхадзіць. Hi знаю, чаго іх уступкыла c самінькыга раньня. УСТУПАЦЦА, УСТУПКАЦЦА зак. Выявіць гнеў, абурэнне. Каб знаць, чаго ён так уступыўся, ну ema ні з-зы Пракопывыга сына. Пыдажджы, ты пыглядзіш, як
Дадатковыя словы
стйрыга, устрівйньніка, уступйньніца, устўпкывыньнім, устўпкывыцца, устўпкывыіць, устўпкыла, устўпліны, устўпывыла, устўпывыцца, устўпыіць, устўпыўся
0 👁