ТУСМІЦЬ незак. Даводзіць да перажыванняў, гора. Распутный дужа, тусъмщъ Алёну, a іна баба нічога, можна сям 'ю строіць. ТУТЭШНІЙ прым. Мясцовы, тутэйшы. Шаткуля ён ні прііжджаў, ён тутэшній, Кулажонкыў унук. ТУХЛЯЦЦЁ абразл. 1 м. i ж. Той, хто смярдзіць. Цягніцца тухляцьцё, сядзі ты зь ім, рызбылакывый. 2 н. зб. Тыя, што смярдзяць. Там а жывэя душы німа, адно тухляцьцё асталыся. ТУХНУЦЬ незак. перан. груб. Спаць. Тухніць на пены цэлымі судкымі, толька ныжрацца спуўзаіць. ТУЧ АН НЕ н. Хмаранне. Прібірайці-ка вы скарей солому, ці відзіця, якоя тучыньня кругом. ТУЧЫШЧА ж. павеліч. Хмара. Тыкая страшным тучышча адз Заречча дзьвініцца, худзь ба ні грыдывая. ТУШЫЦЬ незак. 1. Рабіць тухлым. Талоў ны плічах, німа, дык тушуць мяса, авечку ціряс mpi дні выкінулі. 2 метаф. Карміць зусім дрэнна. Хваціць табе тушыць іх одною капустыю, ты ж блін сьпякі, пыджжарь чаго. ТУШЫЦЦА незак. 1. Рабіцца тухлым. Канешня, ніпрігледжыныя будзіць тушыцца. 2. Харчавацца вельмі дрэнна. Што з быгаства толку, калі яны зьбіралі ды ўсё тушыліся нішчымніцыю. ТХАРЫЦА, ТХАРЫХА ж. Самка тхара. Цэлыю ахоту заўчора устроіў: тхарщу забіў ны дваре, a тхыря ў погрібі. Ікая мне разьніца, тхорь ці тхаріха, ціплят цігаюць, во i ўсё. ТЫЛІЛІКАННЕ н. Ігра на гармоніку. Нейкыя тылілікыньня у том концы, хто б там мог быць з гармоньню? ТЫНЕННЕ н. Гніенне, прэласць. Дождж туды зысікаіць, усё мокра i мокра, ні разу ня сохніць, паетыму i тыненьня. ТЫРКАННЕ н. Тпруканне. Нейкыя тыркынъня на вуліцы, кого там двынаццыцъ носіць такою цеміньню. ТЫРКАННІК м. метаф. Той, хто саджае. Зыгырадзіў тыркыньнік сваімі кустамі проезд. ТЫРКАННІЦА ж. Пышла тыркыньніца сь цьвітамі, што іна натыркыіць. ТЫРКАЦЬ I незак. метаф. Саджаць. Тыркыла пы крайку боб, ды ён нешта ня ўсходзіць. ТЫРКАЦЦА незак
Дадатковыя словы
тўхніць, тўчыньня, тўчышча, тўшуць
1 👁