ТУМБІШЧА ж. перан. павеліч. Непаваротлівая жанчына. Дзямідыва нявестка разьдзелылыся тумбішча, у дзьвері ні прашчэміцца. ТУМКАННІК м. звыч. іран. Той, хто разумее. Такей тумкыньнік што хочыш растумкыіць, толька пынадзейся. ТУМКАННІЦА ж. Вун пыцягнулыся некуды Пуўлючонкыва тумкыньніца. ТУПАННІК, ТУПКАННІК м. Той, хто топае, топчацца. Раступыліся meae тупыньнікі ў сенцых, ня хочуць сьнег несьць у хату. Січас тужыньнік зайдзіць, вы пыгаеоріця нашчот заўтрішніга. ТУПАННІЦА, ТУПКАННІЦА ж. Нешта сердзіцца тупыньніца, скрівілыся i ня хочыць выхадзіць к хлопцым. Чыя ŭma, чыя тупкыньніца тут стаіць, дай-ка я гляну, січас пызнаю. ТУПІЛІЧАННІК м. жарт. Той, хто рэжа няўмела або тупой прыладай. Стыряюцца тупілічыньнікі аж кріхцяць, a піла браць ня хочыць. ТУПІЛІЧАННІЦА ж. Ідуць двору твае тупілі'чыньніцы, неік скора яны справіліся. ТУПІЛІЧЫЦЦА незак. гумар. Рэзацца, разразацца. Ай, слыбак ты, у цябе i гарбуз ні тупілічыцца, a ён няцьвёрдый. ТУПІЧКА, ТУПІЧАЧКА ж. памяти. Тупіца. Boŭcmрым тыпаром косьці ні сякуць, тутчку вазьмі. Кыла печы i тутчычка пуд руку нада: костку пірісякеш, памыіш i ў гаршчок. ТУПКАННЕ н. Таптанне, топанне. Нейкыя тупкынъня на вуліцы я чула, ну ні хацелыся пыднімацца глядзець. ТУРАВЕЙ м. эмац. 1. Неразвіты чалавек. Айдзе ты зь ім толку дыбяреш, mypaeeŭ нейкій. 2. Шчодры чалавек. Не, я б ні скызаў, што Сямён бальшэй mypaeeŭ. Памянш. ТУРАВЕЙЧЫК. Неразвіты хлапчук. Адзт быў нічога маліц, а другей так, туравейчык. ТУРАВЕЙКА ж. 1. Неразви т жанчына. Ці туравейка табе пы-разумныму рассудзіць? 2. Шчодрая жанчына. Іна туравейка як длі каго: сваім душу ложыць, а чужому ня дужа рыздасца. Памянш. ТУРАВЕЕЧКА. Неразвітая дзяўчынка. Каціна туравеічка ходзіць як ніпрікаінныя, ніхто ны яе ні глядзіць
Дадатковыя словы
растўпыліся, тупілічыньніцы, тўжыньнік, тўмбішча, тўмкыньнік, тўмкыньніца, тўп, тўпкыньніца, тўпыньнікі, тўпыньніца
1 👁