ТОПТАЛА жарт. 1 м. i ж. Той, хто топчацца. Скажы топтылу, каб ні мясіўся тута, толъка мішаіць пуд рукамі. 2 н. Нарыхтоўка. У мяне пымідоры свайго топтыла, сыма ў банкі закупрівыла. ТОПТАРАМ прысл. 3 верхам. Насыпыу вядро сахыру топтырым, яму надоўга хваціць. ТОР выкл. Пра торканне, сованне. Туды торб, сюды торь, а нійдзе нічога ня можыць дабіцца. ТОРКАЦЦА незак. метаф. Паказвацца, заходзіць. Там а свыя кынпанія, нечыга торкыцца чужым. ТОРКНУЦЦА зак. Паказацца, зайсці. Быў торкнуўся сюда Чумілёнык, алі пыняў, што тут яму дзелыць нечыга. TOPCKAHHE н. эмац. Рэзкае штурханне. Ніхай уніміцца c торскыньнім, amo Дзямід яго жыва уніміць, — іш расторскыўся! TOPCKAHHIK м. эмац. Той, хто рэзка штурхае. Торскыньнік сам пыляцеў як мячык, во наторскыўся. TOPСКАННІЦА ж. Ваша торскыньніца мыціріка палучыць i пойдзіць як мыла зьеўшы. ТОРСНУЦЦА зак. эмац. Штурхануцца. Пару разоў торснуліся, нашы мушчыны скора іх рызьвялі. TOPCНУТЫЙ дзеепрым. Пацскоч яшчэ, так атляціш торснутый, што агледзіцца ні пасьпеіш. ТОЎБА ж. эмац. Таўстуха. Hy ŭ тоўба зьдзелылыся Варкіна дычка, у дзьвері чуць прылазіць. Памянш. ТОЎБАЧКА. Ці ні за шыркыўскыю тоўбычкыю Пуўлючок улігаіць? Узмацн. ТОЎБІНА. Aŭ, тоўбіна разъдзелылыся, у яе адж жыру дыханія піріхватывыіць. Павеліч. ТОЎБІШЧА. Ходзіць тоўбішча пы дзяреўні, пыхціць, то там пыстаіць, то ў другом месьці. ТОЎЛІН прым. іран. Прыналежны няўмецы, непаваротлівай асобе. Тоўліны рукі пыхадзілі, пірядзелывыць нада. ТОЎЛІШЧА м. i ж. іран. павеліч. Няўмека, непаваротлівая асоба. Разьві тоўлішча што-небудзь акуратна зьдзелыіць? ТПРУЗЕЙКАННІК м. Той, хто падзывае карову выгукам «тпрузей». Па-мойму, ema Кацін тпрузейкыньнік рустпрузейкыўся. ТПРУЗЕЙКАННІЦА ж. Удзьвюх mnpyзейкыньніцы узяліся зваць карову
0 👁