ТАЎПЫРАННЕ н., ТАЎПЯСА ж. Цесната, штурханіна. Ныдыідаіць таўпыріньня, ну ŭ ні дзіржаўшы нічога, свайго ня будзіць. Мне дужа ні хацелыся лезьць у тыўпясу, ды нада було пыглядзець што c адзёжы. ТАЎПЫРЫЦЬ, ТАЎПЫРЫЦЦА незак. Таўчыся ў цеснаце. Пёкла як станіць таўпыріць, пуўдня ны дваре будзіць вазіцца. Што я дзелыла? — у грязі дзень таўпырілыся, а ты гаворіш, работы ня відна. ТАЎСТУНЧЫК м. памянш. Таўстун. У яе такія красівінькія таўстунчыкі, ціряз год адзін за дным радзіліся. ТАЎСЦЕННЫЙ, ТАЎШЧУШЧЫЙ прым. Вельмі тоўсты. Таўсьценныга лесу нывазілі тады. Разьдзелылыся таўсьценныя, што ні абойдзіш. Меншый Красікыў маліц таўшчушчый стаў, што ўдваіх ні апшчэпіш. ТАЎТОРАННЕ н. эмац. Размова ў непаразуменні. Іх таўторіньня скора ні кынчаіцца, можыць часоў ны пяць рысьцягнуцца. ТАЎТОРЫЦЬ, ТАЎТОРЫЦЦА незак. эмац. Гаварыць у непаразуменні. Як стануць таўторіць, збоку глядзець — ныхахочысься, чуда жывоя. Нешта кылы Сямёніхі таўторіліся, што-то сваё рішалі. ТАЎХАННЕ, ТОЎХАННЕ н. Таўханіна. Такоя туўханьня ны бызарі, мне ня дужа хочыцца лезъць туды. Я цябе січас ныбалыю c тоўхыньнім, я цябе. ТАЎХАНУЦЬ зак. перан. Прыйсці на памяць. Мяне, знаішу туўханула, што Дзінісоўна можыць забежч, а нас нікога ня будзіць. ТАЎШЧЫНЬ, ТАЎШЧАНЬ ж. Таўшчыня. Тыкая таўшчынЬу абыкнавенныю пілою ня зрежыш. Нывазілі калодзьдзЯу тыўшчанЬу напілюць досык. ТАЎШЧЭННЕ н. Таўшчыня, тлусценне. Худому, канешня, быць дренна, ну ціряшчурныя таўшчэньня проста ніздарова. ТАЎШЧЭЦЬ незак. Таўсцець, тлусцець. Быйстра таўшчэюць ліпы. Відна, Марычка пычыла смашна карміць, што ён етык таўшчэіць. ТАХ выкл. перан. Пра балбатню. Сыбяруцца i пашлі лыпытаць пустоя, ізыкамі тах, тах
Дадатковыя словы
таўстўнчыкі, таўшчўшчый, туўханўла, тыўпясў
0 👁