ТАРАХЦЕЛАЧКА памянш. 1 ж. Бразготка. Нейкыю тырахцелычку найшоў i зубуўляіцца. 2 м. i ж. перан. Балбатун. A што, кылі хлопіц, тырахцелычкаю ня можыць быць? — ішчэ сколько нытырахціць! ТАРАХЦЕННІК м. 1. Той, хто грукоча. Што тамыцька дзелыюць тырахценьнікі, каб яны чаго ні пабілі. 2 перан. Балбатун. Сыбраліся тырахценьнікі ўместа, npa нешта трілюдзюць. Памянш. ТАРАХЦЕННІЧАК. Той, хто грукоча. Паўзець ужо ў хату тырахценьнічык, аттырахцеўся. ТАРАХЦЕННІЦА ж. 1. Тая, што грукоча. Заві ў хату тырахценьніцу, ніхай абедыіць. 2. Балбатуха. Стыялі тырахценьніцы лі Кіряёнкывых часы mpi. ТАРБАК м. Нягоднік. Того тырбыка yce зналі, ці одному ён у пячонкі ўеўся. Памянш. ТАРБАЧОК. Во пыглідзіцё, што такей самый тырбачок палучыцца, як большый. Узмацн. ТАРБАЧЫНА. Hy ŭ тырбачына ж старшый Цітыўнін, як яго только зімля носіць! Павеліч. ТАРБАЧЫШЧА. Выгыдывыла тырбачышчу, цяперя сыма рукг лумаіць, ні прідумыіць, што дзелыць. ТАРБАСНЯ ж. экспр. Бесперапынная яда. Яны только пызаўтрікыюць, a ціріш час узноў тырбысьня пычынаіцца. ТАРБАХВАТАЎ, ТАРБАХВАЦКІЙ прым. Уласцівы тарбахвату. Урадзіўся c тырбыхватывыю натурыю i зьвякуіць такей, ні піряменіцца. Ніяк ня можыць кінуць тырбыхвацкія прівычкі. ТАРБАХВАТНА, ТАРБАХВАТЛІВА, ТАРБАХВАЦІCTA прысл. Хапаючы, прысвойваючы. Як яны тырбыхвитна дзелылі, дык ніхай ім так атрыгнецца. Ён у тоя ўремя тырбыхвиціста пычаў тваріць. Зразу павёў сябе тырбыхватліва, i ўсе пынялі, што ema зы цаца. ТАРБАХВАТНАСЦЬ, ТАРБАХВАТЛІВАСЦЬ, TAPБАХВАЦІСТАСЦЬ ж. Хапанне, прысвойванне. У іх тырбыхвацістысьці хваціць на ўсё кодла i яшчэ астаніцца. А ты думыіш, у етых меншы тырбыхвицістысьці, — не, ня меншы. I ў аднаго, i ў другого тырбыхватлівысьці хуць адбуўляй, зразу прірода відна. ТАРБАХВАТНЫЙ, ТАРБАХВАТЛІВЫЙ, ТАРБАХВАЦІСТЫЙ прым. Такі, які хапае, прысвойвае. Еткыя