ТУННЯ, СМЫРКАТУХА ж. Старысъцю усякыя становіцца смыркытаньніцыю, усё ёй кажыцца ні так. Ладныя смыркатуньня i твыя сьвякроўка была. Вы становіціся як старэя смыркатухі. СМЫРКАТАЦЬ, СМЫРКАТАЦЦА незак. эмац. Злосна бурчаць. Сколька ён ішчэ будзіць смыркытаць, — ніяк ні ўспакоіцца, так яго рызабідзілі. Як стаў смыркытацца ны дзяўчонык, a яны i ня трогылі тых цьвятоў. СМЫСЛЕННЕ н. Разумение. Каб у яго було смысьліньня, ён ба на Тоньку дайжа ні глядзеў. СМЫСЛЕННІК м. гумар. Той, хто абдумвае, разважае. Ты мне ні рысказывый, я хырашо знаю, якей смысьліньнік c кріварота. СМЫСЛЕННІЦА ж. Ну a што, іна тожа смысьліньніца, вун як рызвыжаіць! СМЫХЫВАЦЬ незак. Зморшчваць. Што ты смыхывыіш свой нос, у сьвіннарніку духамі ні пахніць. СМЫХЫВАЦЦА незак. Зморшчвацца. Нечыга смьіхывыцца, табе ema самыя i дзядзька гываріў, а ты як даўбень якей. СМЫХНУЦЬ зак. Зморшчыць. Нешта ні пыныравілыся, смыхнуў нос i атвярнуўся. СМЫХНУЦЦА зак. Зморшчыцца. Як увідзіў мазылыўскіх дзевык, смыхнуўся. СМЫЧАННЕ н. 1 жарт. Прадзенне. Задреміць пад гребнім i кынчаіцца яе смычыньня. 2 перан. Вымаганне. Hi ныравіцца мне такоя смычыньня, ён сам ня зломык заробіць. СМЫЧЫЦЬ незак. перан. Вымагаць. У цёткі смычыць капейчыньіу іна патроху даець i даець. СМЯТАНІНА ж. Смятана наогул. Другей ба раз i сьмітаніны нада, дык айдзе яе ўзяць. СМЯТАННІЧАК м. памянш. Ахвотнік да смятаны. Ох, якей ты ў мяне сьмітаньнічык, a кароўку пасьвіць ня хочыш. СМЯХАЧ м. Той, хто смяецца. Во сьміхач, рызьбіраіць яго, нешта сьмешныя скызала Анька. СМЯХАЧКА ж. Сідзяць сьміхачкі ў задній хаці, нешта успымінаюць вічарінку i рягочуць. СМЯЦЦЁ н. зб. перан. Бездапаможныя асобы. Што яны ныработыюцЬу калі асталыся адно сьмяцьцё, a ні
Дадатковыя словы
смыркатўньня, смыркатўхі, смыхнўў, смыхнўўся
0 👁