ПАГАНЯЛЬНІК м. 1. Той, хто падганяе. Дренный ты пыгыняльнік, конь ня хочыць нісколька слухыць. 2. Toe, чым падганяюць. Вазьмі ладный пыгыняльнік, ён скарей пыбягіць. Памянш. ПАГАНЯЛЬНІЧАК. 1. Той, хто падганяе. Во якей ты шустрый пыгыняльнічык, я так ня умею. 2. Тое, чым падганяюць. Злумаўся мой пыгыняльнічык, конь цягніцца ныга ціріз нагу. ПАГАНЯЛЬНІЦА ж. Тая, што падганяе. Ніхай пыгыняльніца ладныю хлыбазіну возьміць, а ні дурачыцца з вожкымі. ПАГАНЯЦЦА зак. Акучыцца. Сяньня ў абед тэй кусочык пыгыняіцца, Мішка ранты прігоніць кыня з рыспашнікым. ПАГАНЯТЫЙ дзеепрым. Як бульба пыгынята, цэлыя забота с плеч звалілыся, ато ўсё думылыся: пірірасьцець нігынятыя. ПАТАР АДСКОМУ прысл. Так, як у горадзе. Ну як жа, ён усё дзелыіць пы-гырадзкому, научыуся: nipiнучуваў ны Слыбадзе. ПАГАРЖАМЫЗДЗЩЬ зак. эмац. Павучыць. Канешня, як Гулубчонык пыеыржамызьдзіць, ён зразу пурузумнеіць, за розум возьміцца. ПАГАРЦАЦЬ, ПАГАРЦАЦЦА зак. Пагоцаць, патаптацца. Пы стагу пыгырцалі, а тады зьехылі i пабеглі у ягыды на тэй бок. Хочыцца ім пыгырцацца па сену, ну пірятруць ны сьмяцьцё i ўсё. ПАГАРЦАНЫЙ дзеепрым. Пыгырцана кыпа, што пірікладывыць нада. ПАГАРЫВАЦЬ незак. Згараць. Хвырасток пых, кажыцца, жарка i яго німа, скора пыгарівыіць, на хворысьці хлеба ні сьпякеш. ПАГАСАЦЬ зак. Патаптаць. Такоя сянцо було, пагодныя, ядомыя, дык етыя вырвусы пыгасылі. ПАГАСАЦЦА зак. Патаптацца. Што яны дзелылі, пы капе пыгасыліся, прішлося пірікладывыць. ПАГ АСАНЫЙ дзеепрым. Пыгасыныю салому ня npi ў чыстыю, адзьдзельна пыкладзі. ПАГВАЗДЗЩЬ, ПАГВАЗДЗЯЧЫЦЬ зак. эмац. 1. Паламаць, пакрышыць. Ладныя былі скамеічкі, аддыхнуць можна було, дык усё пыгвазьдзш. Хто ж яшчэ быу, гырадзкея балыўнікі пыгвызьдзячылі ўсё. 2. Модна пабіць. Калі й пыгвазьдзыі троху, ён даўно етыга зуслужыў. Ладна іх пыгвызьдзячылі, укацілі дык укацілі. ПАГВАЗДЗЩЦА, ПАГВАЗДЗЯЧЫЦЦА зак. Модна пабіцца. Доўга ім пыгвазьдзіцца, зы нішто зывядуцца. Сірьгіінятым пыгвызьдзячыцца — як раз хлеба ўкусіць. ПАГВАЗДЗЯЧАНЫЙ дзеепрым. Паламаны, пакры
2 👁