Сучасная народная лексіка (1993). Том 1. Г. Ф. Юрчанка

таньнік. ГЫРКАТАННІЦА ж. Дичка зьдзелылыся гыркытаньніца чышчы зы маму, пірішчы?іляла яе. ГЫРКАТАЦЬ незак. перан. Злосна бурчаць, сварыцца. Ета ўжо натура тыкая зьмяіныя, усё ўремя гыркочыць ны свайго стыріка. ГЫРКАТНУЦЬ зак. Злосна за'бурчаць, адазвацца. Ей усігда гыркатнуць хочыцца, M i нуту ні пымаўчыць. ГЫРЧЭИНЕ н. 1. Пагрознае вурчанне. Пачулі нейкыя гырчэньня ў кустах ды ўцікаць аттуліцька. 2 перан. Злоснае бурчание. Як устаюць, так i пычынаіцца ў хаці ігырчэньня. ГЫРЧЭЦЬ незак. 1. Пагрозна вурчаць. Будзіць гырчэць, гырчэць i кініцца, ня верь сыбаку. 2 перан. Злосна 'бурчаць. Кылі ні пачуіш, усё гырчыць, што ў етый бабі зывіряіцца? ГЫРЧЭЦЦА незак. Зал.-бессуб'ект. ад гырчэць 2. Ці буваіць такоя ўремя, калі табе ні гырчыцца? ГЭМЗАННЕ н. неадабр. Камячанне. Hi пыгляджу, што бальшун, за гэмзыньня дам баню. ГЭМЗАННІК м. неадабр. Той, хто камячыць, мне. ч/жо далжон пынімаць, што к чаму, а ты гэмзыньнік, як малютычка, нічога ні бірягеш. ГЭМЗАННІЦА ж. Разьві у гэмзыньніцы пабудзіць што-небудзь акуратна? Д ДААДУРАВАЦЬ, ДААДУРАВАЦЦА зак. Дайсці да непрыемнасцей у выніку свавольства. Дыадурюваіця, што я вас пруціныю з двыра пыганю. Я віджу, ды чага яны дыадурюваюцца: тубурецік дулумаюцъ, во што зь іхныга адурюваньня будзіць. ДАБАЛМАТАЦЬ, ДАБАЛМАТАЦЦА зак. Дабалбатаць, даплявузгаць. Ладна дыбылмытала, такую праборку пулучыла ат Машкі, што чышчы некуды. Дыбалмочысься, прыздравіць цябе Сьціпаніда, як тога вогіря. ДАБАРАХЦЕЦЬ, ДАБАРАХЦІЦЬ, ДАБАРАХЦЕЦЦА, ДАБАРАХЦІЦЦА зак. неадабр. Дабалбатаць. A сьціхні c трілюдымі, ато дыбырахціш мне тут, дужа ўзілася новысьці рызнасіць. Hy ŭ прівычка у бабы: якуЬ лухту ні пачуіць, рызьнясець пы дзяреўні, дыбырахціц калі, нылаю дык нылаю. Дыбырахцелыся, што ў пеШ ўсё пыгасла i гаршчонычкі як пыставіла, так халодныг; i стыяць. Дыбырахцщца, што прыздравюць за ета бырахценьня, язык буўтаіцца, што у сыбакі хвост