ні пыняў, што ета. 2 перан. Горка заплакадь. Бувала, сяджу адна ў хаці, як гудну, гудну. ГУЖЫК м. зніж. Гуж. Гужыкі i ў вызавым хумуце, t ў ралейным, только, у вызавым кароткія пуд дугу, а ў ралейным доўгія, ды вылька. Памяти. ГУЖЬІЧАК. Щ ні найдзіцца ў цябе якей гужычык, у мяне рызырваўся i цяперь каротык. ГУЗ м. Вузел у перавясле снапа. Перьвізінь як зьдзелыіш, гузым кладзеш уніз, а на перьвізінь ложыш гырсьцямі што жнеш. ГУКАНШК м. Той, хто кліча, запрашае. Пабеглі гуканьнікі бацьку зваць. Ходзюць гуканьнікі пы хатыху усіх сваіх зьбіраюць на ксьціны. Памянш. ГУКАННІЧАК. Зайшоў гуканьнічык у хату i ні знаіць, што скызаць. ГУКАНЫІЦА ж. Hi знаю, ці пашлюць гуканьніцу к цёткі, яны нешта былі ня ў духі. ГУЛЁХА ж. Ахвотніца пагуляць. Сяньня нашы гулёхі ці ні ў Чарнілыва сыбіраюцца. ГУЛЯЦЬ незак. 1. Пакрывацца (йра самку жывёлы). Ета тыкая прівычка у многіх была: калі карова гулялаy запісывыць ну брусе пац стольлю, каб знаць, калі целіцца. 2 перан. Разрастацца (пра траву). Во хызяіны, тры~ ва na бульбі гуляіць, ні абыгнаць некыму, ні прайціць з матычкыю пызьбіваць троху. ГУИЕНЫИ дзеепрым. Знеслаўляны. А што, кылі ёя гуніный, што яму ат етыга стала? ГУННЕ н. рэдкаўж. Гуляние. Ну якоя ж гуньня, я ні гуляла, у мяне работы було по горла. ГУР выкл. Пра раўнамернае гурчанне. Зыбралыся на печ, гарчышнікі пылажыла, чую, трактир гур за пунію. Селі, гур i паехылі. ГУРА ж. Вялікія калёсы. ГІосьлі асвыбаждзенія нейкыя гура нямецкыя асталыся, i на ей езьдзілі. ГУСЦЕННЫЙ прым. Вельмі густы. Зямлю крепка удабрілі, жыта гусьценныя, салома як трысьнік, кымбай зыстряець, ня можъщь пукруцщь. ГУСЯТНЯ ж. Гусятнік. Гусятню мы зьдзелылі ц'ёплінькыю, а курям будзіць холодна, у хату прідзіцца браць у морозы. ГЫРКАТАННЕ н. перан. Злоснае бурчание, сварка. Hi люблю я гыркытаньня, у нашый сям'е усігда було спокойна. ГЫРКАТАННІК м. Той, хто злосна бурчыць, сварыцца. Лужа ні хвалі Сьвірідзёнка, ён ладный гыркы
Дадатковыя словы
гуднў, гўжыкі, гўзым, гўньня, гўніный, гўра, сяме, цёплінькыю
1 👁