Сучасная народная лексіка (1993). Том 1. Г. Ф. Юрчанка

дым нывалівыіш як зря, хто зы цябе пірікладывыць должын. Кінула грудыю мокрыя тряпкі, яны папреюць. ГРУЗДЗІЛЫДА я. памянш. Цуглі. Нада аброць пычыніць, грузьдзільца зь левыга боку йтырвалыся, a бізь яго Кыштан ськініць. ГРУКАТАННІК м. Той, хто грукоча. Во рызыйшліся грюкутаньнікі, глянуў ба, чым яны тама ў сенцых малоцюць. ГРУКАТАННІЦА ж. Hy хваціць ужо, хваціць, грюкутаньніца, лезу, січас аччыню. ГРУКАТНУЦЬ зак. Грукнуць. Па-мойму, ета карова у пуні рогым грюкатнула. ГРУКАТНУЦЦА зак. Упасці, ударыцда. Як грюкатнецца зь яблыны, акалечыцца, гады лячыся 36 ім. ГРЫБАЗВОННЕ н. неадабр. Балбатня. Як наслухыісься іхныга грібазвоньня, хут ты уцікай ні знаю куды. ГРЫБАЦУЙ м. абразл. Няўдаліца. Прівадзілі к ёй у зяці нейкыга грібацуя, іна скызала, што ёй зяць ні нада. Памянш. ГРЫБАЦУЙЧЫК. Ходзіць к Ліпкіный якей-то грібацуйчык, нашто ён ёй. Узмацн. ГРЫБАЦУІНА. Во ў Зьмітрыка расьцець грібацуіна, намучыюцца зь Ім. Павеліч. ГРЫБАЦУІШЧА. Вырыс грібацуішча ні к сялу ні t горыду, у армію ні бяруць, гарюй, матка, сколька хочыш. ГРЫБАЦУЙКА ж. Ідзі ты луччы грібацуйку сваю цалуй. Памянш. ГРЫБАЦУЕЧКД. A ня трогыйця вы яго з грібацуічкыю, ныравіцца яму — ніхай ходзіць. ГРЫБГЦЬ незак. эмац. 1. Гнуць. Дужа рана цябе пычало грібіць, рызьгінайсь-ка. 2 перан. Дзьмудца. Сяньня дык ні прідумыю, чаго яго стала грібіць. ГРЫБІЦЦА незак. 1. Гнуцца. Нечыга грібіцца, нада глядзець пітухом. 2. Дзьмуцца. Ніхай грібіцца, троху пагрібіцца ды пірістаніць. ГРЫБЛЕИИЕ н. эмац. 1. Згінанне. Што ты хочыш, такей век жывець, чаму ня будзіць грібліньня. 2 перан. Надзіманне. Дужа гадкыя дзяўчонка ізь яе грібліньнім, усігда грібы руспусьцёммы ходзіць. ГРЫМЯНУЦЬ зак. Упасці з вышыні i моцна ўдарыцца. Ай-я-яй, як ён грімянуў з дуба, ладна, што ні ны кареньня пупаў, ато б абязьвечыўся. ГРЫМЯЧ м. Удар. Гріміча ў хрібціну палучыш — eo табе i ўсё спакойстеія будзіць. ГРЭНКА ж. Злосць. За што яны зытаілі гренку ну Куралёнка?— нешта ж було ў іх. ГУДНУЦЬ зак. 1. Прагусці. Нешта гуднула, я дык І