джый, a цяперя апусьціўся, ніряха. Мутруноўна — ішчэ* баба годжыя. ГОНАМ прысл. Гонячы. Тады гоным путурілі скот за Сож. Ніхай толька паткнецца, яго гоным папруць. ГОРЛЫШКА н. Горла (у пасудзіне). У бутлі горлаy a ў бутылкі горлышка. ГОРН1И прым. Безгаспадарны, нічыйны. Былі горнія вароты, бувала, возьмім, сколька мы будзім куўзаццаг ажно заморімся. ГРАБКОМ прысл. Грабучы. Чаго ім ня жыць, грошы грябком за ўсё грябуць. ГРАБЛІКІ мн. памянш. Граблі. Можа табе другея граблікі павесіць, а ты зьніміш? ГРАДАВІНА ж. Градавая хмара. Быльшая, быльшая грыдавіна ныйшла жоўтыя, можыць пымясіць усе пасевы. ГРАКАННІК м. Той, хто кідаена зямлю пры баруканні. C такім грякыньнікым ні бяріся, ён цябе мігым уложыць,— i сам пыляцщь. ГРАННЁ н. Абаграванне. Ета ні гряньнё у такей мароз, тута нада бальшэй агонь рыскласьць, многа дроу прінесьць. ГРАШОУКА ж. метаф. асудж. 1. Сквапная жанчына. Стыдна быць такою грашоўкыю, за нейкій палціньшк трі дні лухту нясець ны чылавека. 2. Распусная жанчына. У яе совісьці i ні нучувала, зы чарку гарелкі любому мужуку на шыю вісьніць, грашоўка. ГРОБКА ж. Грабенне. Кончым грёбку i скупанёмся, выда січас саўсім цёплыя. ГРОБШЧЫК м. Той, хто грабе. Грёбшчыкым сяньня далося, у іх рукі атваліюцца. ГРОБШЧЫЦА ж. Сь песьнімі ішлі грёбшчыцы з лугу, рана сяньня кончылі работу. ГРОХАЦЬ незак. метаф. Страляць. Tpi ночы грохыла у том баку, а тады нашы прішлі. ГРОХНУЦЬ зак. Раздацца (пра выстрал). Кылы нас дужа сільна грохнула, во тут арудзія стыяла. ГРУБЕЦЦА незак. 1. Паўнець. Глянь-ка, як Мішка грубеіцца у мыладэя жонкі, відна, корміць дужа смашна. 2. Цяжарыць. Жэнька часта грубеіцца, што год, то ўдод. ГРУДНЯК м. Грудное дзіця. Куды Танькі ехыць, у яе трецьцій грудняк, ды слабінькій мальчык. Памянш. ГРУДНЯЧОК. Во ня думыла, што ў яе ужо яшчэ груднячок. ГРУДАМ, ГРУДАЮ прысл. Кучай. Нашто ты гру
Дадатковыя словы
грў
3 👁