яны табе верюць? — ныт тваім клюбіньнім толька сьмяюцца. Hi пымыгаіць Віктыріхіна клюбліньня, ня хочыць Іван Марчыхіну дачку браць. Oŭ, ныдыядлыя стирыя зь яе клябіньнім. Не, дренныя тваё клябліньня, ня слухыюць цябе Кычанкі. КЛІБІЦЬ, КЛЮБІЦЬ, КЛЯБІЦЬ незак. Настойліва ўтлумачваць, пераканваць. Кажный дзень клібюць яму адно ŭ тоя, ці надоўга ў яго хеаціць цярьпення слухыць. Доўга нешта клюбіла Хрісьцянку твыя кума, ён слухыў i пысьміхаўся. Як еозьмуцца клябіць ca ўсіх бакоў, naспробый іх піряслухыць. КЛЮШНЯ ж. Курынае сцягно. Hi глядзі, што кырапуз, цыляіць, каб скарей ухваціць клюшню. Памянш. КЛЮШЭНЬКА. Зьясі посьлі клюшэньку, я табе атлажыла у шкапчык ны тарелычку. КЛЯЦЦЁ, КЛЯЦІЕ н. Праклён. Ныўряд, ці піряслухыіця вы Матруніна кляцьцё, іна як зыкладзець — ні ны адзін час. Бог ныклаў ім імя бясы i кляція зыклаў. КЛЯЦЬБЕНЫ мн. Праклёны. Ай, сумашэччыя баба, што-небудзь пыкажыща ні na ёй i пычынаіць клядзьбёны. КОГАТ м. Скогат, галас. Мы тожа чулі когыт, ну ні тгынялі нічога. Што кріку було, што когыту із-зы ірунды. КОЖКА ж. памяти. Скурка. Раншы кожкі здывалі у Янкіліеый лавычкі, за іх пулучалі піряды, падмёткі. КОЙ-НІЯК прысл. Сяк-так. Пуню кой-ніяк пірясыпылі, ну печ дужа слаба, ні прідумыю, калі яе nipiкласьць. КОМНАТЫ мн. Панскі дом. Комныты даўно пыстаўліны, мой дзед рысказывыў, што ён малый быў, як іх строілі. KOHT м. Канец. Пупаду другей раз у яблыках — ні пыздаровіцца, вот я табе скызаў i на етым конт. КОРАНЬ м. Ножка грыба. У бырывіку часта корінь паточын, а шляпка чыстыя. Памянш. КАРАНЕ К, КАРАНЁЧАК. Кырянькі ў апенкых атрізаюць саўсім, ета ў пыдасінывікых крышуць. У казлоў кырянёчыкі малінькія, яны нізінькія грібы. КАРЭННЕ н. зб. Цэлыю лубку кареньня ныбрізалі, высып у сьмяцьцё. КОЦЬМА прысл. Коцячы. Я ім дам несьць усякыю чуш, ніхай толька паткнуцца: коцьма выкычу с хаты. КОЦЯ м. Кот, коцік (y размове з дзецьмі). Коця спаткі лёг i нам пыра ў люлю. Рятуй мяне, коця-браця
Дадатковыя словы
стйрыя
0 👁