кіслы. Січас ігрушкі кісьленныя, у рот ня возьміш, а як пыліжаць, пымякчэюць, тады нічога становюцца, дзеці поуныя кырманы ныкладуць i пабеглі. Нысадзіў пырядышный садок, ды летніх адно дзеріва, нескылька антонывык, а то нейкія кісьлюшчыя, к вясьне толька вылежывыюцца. КЛАД м. экспр. Магіла, смерць. Дагоніць, ён цябе дыўлянець, тут табе i клад будзіць. КЛАДЗЕНЫЙ, КЛАТЫЙ дзеепрым. Каетрыраваны. Зы кладзіных пырысят многа дыражэй плоцюць. У аднаго мужука былі клатыя сыбака i кот. КЛАДКА I, КЛАДАЧКА ж. памянш. Бэлька ў пограбе. Кладкі ў погрібі пыдгнілі, нада міняць, ато можыць увесь верьх прасесьць. Харошыя кладычкі дубовінькія прівёз, будзім погріб кыпаць. КЛАДКА II, КЛАДУШКА ж. Месца ў гумне паміж со;хамі. Дзядзька дужа ўредный быў, даў нам адну кладку ў гумне, а ну гумно пусьціў суседзіў. Кладушкі ў гумне ац сахі ды сахі i тады ды сьцяны, i жжатыя ўсігда клалі кладушкымі, a посьлі сушылі i мылацілі. Памянш. КЛАДУШАЧКА. Мы ўжо рады, рады былі, што сваю кладушычку жыта ныклалі, ета ж нада: свыя кладушычка! КЛАСЦЬ незак. перан. Збіваць, выталоўваць пасевы. Ладна кладуць куры ячмень, ужо пырядышный кусок атлупілі ад дарогі, надзелыіць стыршына кріку. КЛЕВЯРЫНА ж. 1. Адна расліна канюшыны. Во ікая клівяріна вырысла,— што значыць спагноіныя зімля. 2. Канюшына наогул. Якую ŭ клівяріну зорынкыіць, ці ён дагледзіць, тыкая аторва, a клевір у пагоду npiбраць — ета зылатэй корм. Памянш. КЛЕВЯРЬІНКА. Нескылька клівярінык тарчыць, а так макріца ўсё забіла. КЛЕТНІЙ прым. 3 клеці, ад кледі. Былі ныстаноўліны трі вядры кылы дзьвярей кыла клетніх. КЛЕТЧЫНА ж. зніж. Клець. Пуні ўжо німа, a клеччына пакуля што ліпіць. Памянш. КЛЕТЧЫНКА. Была німудренькыя клеччынка, яны яе пусьцілі на дровы яшчэ летыся. КЛІБЕННЕ, КЛІБЛЕННЕ, КЛЮБЕННЕ, КЛЮБЛЕННЕ, КЛЯБЕННЕ, КЛЯБЛЕННЕ н. Настойлівае ўтлумачванне, пераконванне. Ат іхныга клібіньня гылыва тряшчыць, як ім ні ныдаесьць адно ŭ тоя пухтыряць. A наслухыліся мы яе клібліньня, ніхай яе. Ты думыіш
Дадатковыя словы
збрынкыіць, кладўць, кладўшкымі, кладўшкі, кладўшычка, кладўшычку
1 👁