бягіць мыя кеўкыньніца скарей пад'есьць. 2. Тая, штс падае слабы гол ас. Чую, чую цябе, кеўкыньніца, можа, ты i ны свадзьбу прідзіш? КЕУКАЦЬ незак. 1. Мяўкаць. Кошычка кеўкьііць, замёрзла, пагрецца просіцца. 2 перан. Жыць, падаваць голас. Щ ішчэ кеўкыіш троху на печы? КЕУКАЦЦА незак. 1. Зал.-бессуб'ект. ад кеўкаць 1. На печы выліжыўшысь, хырашо кату кеўкыіцца, кілбасы хочыць. 2. Зал.бессуб'ект. ад кеўкаць 2. Ей пакуль што нядренна кеўкыіцца ны нявесткіный ліжанкі. КЕУКНУЦЬ зак. 1. Мяўкнуць. Ці ета мне пыкызалысь, ці кот айдзе кеўкнуў? 2. Падаць голас. Будзіш лазіць, дылазісься: бярьвеньня пакоціцца, дыўлянець, што ня кеўкніш. КІВУШЧЫЙ прым. Хі-сткі. Стала ў аўтобусі i ківаіцца, баба ківушчыя. КІДЗЮХ выкл. Пра кіданне. Тута гулялі малыя, балывыліся, тэй у таго кідзюх палкыю, тэй у таго i разьбілі вакно. КІЁУКА ж. Рагоз. Дзеці nad восінь кіёвык нарежуць у балоці i балыюцца. Памянш. КІЁВАЧКА. Схадзі ты ўжо, атарьві сабе кіёвычык, толька ні зытапіся. КІЛАВАТЫЙ прым. Хворы на грыжу. Ныйшла сабе кілуватыга жыніха i хваліцца: вот мы якея! Памянш. КІЛАВАЦЕНЬКІЙ. Рысказывылі, што радзіўся кілувацінькій, зразу апірацыю дзелылі. КІЛУН м. Чалавек або жывёла з грыжай. Кілуна ў армію ня возьмуць, зыставюць апірацыю зьдзелыць. КІПУЧЫЙ прым. Кіпячоны. Ну што ты гаворіш, ні кіпеў,— усё кіпучыя; як ета, кылі ні кіпучыя, я буду гываріць кіпучыя. КІРПА м. i ж., КІРПАЧ м. Кірпаносы чалавек. Любуіцца ны свайго кірпу, нагледзіцца ня можыць. Ты луччы сваю кірпу бірягі, a зы мяне ні біспакойся. Ого, сколька зыдываньня у Просіныга кірпыча, ён луччы ўсіх шчытаіць сябе. КІРПАЧКА ж. Зыхарёнкыва кірпачка дужа вісока сябе нясець. Памянш. КІРПАЧАЧКА. Тама Сірьгяёнкыва кірпачычка бегыіць. КІРПІЧОНЫЙ прым. Цагляны. Быгатыю хату пыставіў: піцісьценка, кірьпічоный пыдвал, пуня харошыя, цёплыя. КІРПІЧЫНІНА ж. Цагліна. Сюда нада ладныя кірьпічыніна. Памянш. КІРПІЧЫНІНКА. Вакенцы ў хундаміньці зыклаў кірьпічынінкымі. КІСЛЕННЫЙ, КІСЛЮШЧЫЙ прым. Празмерна
Дадатковыя словы
бессубект, ківўшчыя, кіпўчыя, падесьць
3 👁