ссяканне. Ці станіць тапор сеч посьлі твайго зьдзяўбулівыньня? ЗДЗЯУБУЛІВАЦЬ незак. эмац. Няўмела збіваць, ссякаць. Трошку зьдзяўбулівыіць лёд, ніхай пыдзяўбець, луччы прайціць будзіць. ЗДЗЯУБУЛІВАЦЦА незак. Няўмела збівацда, ссякацца. Нешта ня дужа лоўка сучча ў цябе зьдзяўбулівыіцца. ЗДЗЯУБУЛІЦЬ зак. Няўмела збіць, ссячы. Зьдзяўбуль етый лёд, тут сані ня ўзьедуць. ЗДЗЯУБУЛІЦЦА зак. Няўмела збіцца, ссячыіся. Як зьдзяўбуліцца, так i ладна, некылі крысату нывадзіць. ЗДЗЯУБУЛЕНЫЙ дзеепрым. Усё зьдзяўбуліныя адгарні f боку, каб пыд ныгамі ні мішала. ЗДОР м. Супярэчнасць, раздор, разлад. У іх пашло здор на здор, цяперя ні рызгыварівыюць, дайжа ны дарогі апходзюць адзін аднаго. ЗДРЭНЧЫЦЬ зак. груб. Штурхнуць на неспакойныя паводзіны. Вот нешта ж здрэнчыла, нійдзе места сабе ні находзіць. ЗДРЭНЧЫЦЦА зак. Пачаць весці сябе неспакойна. Цьвёрда ні знаьо} ну прітпылыгаю, што здрэнчыўся ён із-за Юстынывыя дачкі. ЗДЫХАІДІНА м. i ж. Хілая, слабая асоба, жывёліна. Ходзіць здыхаціна, усё ў яго нешта нідылігаіць. Якей 36 естыя здыхаціны работнік, яе сымаю карміць нада. Павеліч. ЗДЫХАЦІНІШЧА. Раз удаўся здыхацінішча, нічога яму ні паможыць, ні лікарствы, ні дыктары. Я б такую здыхацгнішчу ні дзіржала, можа ў яе зыраза ікая, з мылаком i к чылавеку пярёйдзіць. ЗДЫХАЧ м. Хілы, слабы чалавек. Якея работы адз здыхыча хацець, ён чуць ногі пы зямле пірістыўляіць. ЗДЫХАЧКА ж. Во ўсё гыварілі: здыхачка, здыхачка, а йна мужука вун на сколька піріжыла i ўсё пірьхаючы ходзіць. ЗЕЛЛІКА h. памянш. Зелле. Зельліка сыбярі i ўкінь пырысятым, яны пычануць пароцца i ўспакоюцца. ЗЕЛЯНЕННЫИ, ЗЕЛЯНЮШЧЫИ прым. Вельмі зялёны. Ліцо ня жоўтыя, a нейкыя зіляненныя, сам чуць стаіць,— во зяць, два гады пажыў. У немцыў быў такей зілянюшчый цьвет нікрысівенный, як гляніць ны цябе — як зьверь. 3-3-3 выкл. Выгук для заахвочвання кароў, цялят да зыку. Ета кароў у жару пыдрыжняюць, каб яны зыкылі: з-з-з... ЗЗЯБШЫЙ дзеепрым. Ззяблы. Ніхай ныдзіваіцца
Дадатковыя словы
зьдзяўбў, зьдзяўбўль, зьдзяўбўлівыіцца, зьдзяўбўлівыіць, зьдзяўбўліцца
0 👁