куды кінуцца. Чаго ты етык здысадзілыся, можа ўсё ішчэ хырашо абойдзіцца. ЗДЗЕЛЬНА прысл. перан. Умела. Луччы яе ніхто ня ўмеў кросны нырядзіць, так зьдзельна ў яе пулучалыся, што куды там. ЗДЗЕЛЬНАСЦЬ ж. перан. Умение. Каб ім тыкая зьдзельнысьць, як Антончыкывых мальцыў, на што ні ўзглянуць, січас поймуць i зьдзелыюць. ЗДЗЕЛЬНЫЙ прым. перан. Умелы. Анталена была зьдзельныя, харошыя, яе ніхто ня гуніў. Памянш. ЗДЗЕЛЬНЕНЬКІЙ. У Алены зьдзельнінькія дзяўчонкі пыдрыстаюць, ужо січас ёй помышч пырядышныя ЗДЗЕРЖЫВАЦЬ, ЗДЗЕРЖЫВАЦЦА незак. Стрымліваць, стрымлівацца (пра надвор'е). Як далыйы будзіць, хто яго знаіць, а пакуля што пагода зьдзержывыіць. Хырашо, што надворья зьдзержывылыся, пасьпелі людзі ўсё пріпырядзіць, а каб ні пагода, многа пыгніло б. ЗДЗЯРЖАЦЬ, ЗДЗЯРЖАЦЦА зак. Стрымаць, стрымацца (пра надвор'е). Ету нядзелю зьдзіржала, i людзі ладна пудуправіліся, а як далыйы будзіць, ніізьвесна. Калі етыя дні зьдзяржыцца, мы пасьпеім усё сена зустугуваць. ЗДЗЯВАННЕ н. Здзек. Hi знаю, чаго іна цярьпіць такоя зьдзіваньня, я б нізашто ні цярьпела. ЗДЗЯВАННІК I м. Той, хто знімае адзенне. Пымагі яму, ато етый зьдзіваньнік парьвець рубашку. ЗДЗЯВАННІЦА I ж. Запутылыся зьдзівиньніца у рукавых, ніяк ня выпутыіцца. ЗДЗЯВАННІК II, ЗДЗЯВАЦЕЛЬ, ЗДЗЯВАЦЕЛЬHIK, ЗДЗЯКАЦЕЛЬНІК m. То й, х то здзекуецца. Пастылый чылавек быў, зьдзіваньнік, што ныцярьпелыся ат яго Мыланка. Хвытала зьдзіваціліў усігда, ny людзях езьдзілі. Ляксей зьдзівацільнік быў, кучыю гыняў дзірявенцыў у паліцыю. Кпб мы зналі, што ён такей зьдзікацільнік, мы б зь ім дайжа рызгыварівыць ні сталі. ЗДЗЯВАННІЦА II, ЗДЗЯВАЦЕЛЬКА, ЗДЗЯВАЦЕЛЬНІЦА, ЗДЗЯКАЦЕЛЬНІЦА ж. Мы знаім, ікая іна зьдзіваньніца, матка ат яе горькімі сьлізамі плакыла. Ты ныстыяшчыя зьдзівацілька, сястру усю абыбрала, галым галюткыю кінула. Hi хачу я ізь зьдзівацільніцыю i рызгыварівыць, іна матку голыдым зымаріла. Даўно людзі гыварілі, што іна зь нявесткыю дзелыіць,— во зьдзікацільніца! ЗДЗЯУБУЛІВАННЕ н. эмац. Няўмелае збіванне
Дадатковыя словы
зьдзівйньніца, надворе
0 👁