ж ЖАДНЕННЫЙ прым. Празмерна еквапны. Уся npiрода жадненныя, такіх людзей на сьвеці большы німа, ня то што каму крошку хлеба дадуць, а с-пыць сябе паелі б. ЖАЛЕЗНАДАРОЖНЩКШ прым. Чыгуначны. Ета, помніш, зыхадзіў к Пыраскі маліц у такой жылізнадарожніцкый шапкі, ета Аўсеіў унук. ЖАЛКАВАЦЦА незак. Скардзіцца, бедаваць. Ны каго я буду жулкувацца, калі свае дзеці ні пыспыгыдаюць, большы не к кыму гылавы прітуліць. ■ ЖАРАБЁНКАУ, ЖАРАБЕНКШ прым. Жарабячы. Тут жырябёнкыва трыва пыкладжына, ня трогый яе. Ці помніш, як ты вязёнкі шукаў у жырябёнкіный пунькі i лаіўся, a яны былі ў цябе за ремнім. Памянш. ЖАРАБё НАЧКДУ, ЖАРАБЁНАЧКІН. Ні знаю я, айдзе жырябёнычкыва абротка, я яе ня відзіў. Бувала, што i жырябёнычкіна соска нада была. ЖАРАБЩЬ 1 незак. Пр'ыводзіць жарабя. У нас была вырыная кабылка, усігда жырябіла жырябочыкыў, ні разу ні було ат яе жарёбычык. 2 зак. Прывесці жарабя. Сёліта Зорька жырябіла лысінькыю жарёбычку. ЖАРАБІЦЦА зак. З'явіцца на свет (пра жарабя). Помню, у нас быў гнядэй з лысінкыю, ён малінькій жырябіўся, крошышный, а тады каніца рузгудуваўся, зьдзержу ні було. ЖАРАБКОУ прым. Прызначаны для жарабка. Ета жырябкова аброць, бяз грузьдзіла на ім ні паедзіш, рызьнясець у раз. ЖАРАБОЧАК м. Невялікі жарабок, жарэбчык. Я сабе Гнядога жырябочыкым купляў, посьлі каніца-каніца вырыс. ЖАРАБОЧЫКАУ, ЖАРЭБЧЫКАУ прым. Прызначаны для жарэбчыка. Жырябочыкыва нывязывыньня ляжыць ны ганкых, там разым с клецым, а мылаток у сенцых вазьмі. Пыгладзь ручкыю жаребчыкыву гріўку, ня бойся, малінькій. ЖАРНУЦЦА зак. метаф. Модна ўдарыцца, стукнуцца. Глядзі, нылазісься, як жарнісься зьверьху, што косьці зытрішчаць. ЖАРОБАЧКА ж. Невялікая жаробка. Каб у хызяйскія рукі, зь естыя жарёбычкі харошыя б кабыла была. ЖАРОВАЧКІН прым, Прызначаны для жаробачкі