E ЕЗД м., ЕЗДКА ж. Паездка. Учора быльшая тчырідзь была здываць зярно, дык у мяне толъка два езды пулучылыся. Зы кажныю ездку пішуць пуўтрудыдня. ЕЗУГГКА ж. Крывадушная, вераломная жанчына. Што пру другіх гываріць, ты ны сваю сястру пыглядзі, ізуітка ты нішчасныя. Памяти. ЕЗУІТАЧКА. Ізуітычка — во хто твыя пляменьніца, разьві ні йна пыдоріхала ну Куліну. ЕЗУІЦІНА м. i ж. узмацн. Крывадушная, вераломная асоба. У-у, быў ізуіціна, ніхай іх, такіх, зімля ня носіць. Калі іна еткыю ізуіціныю стала? Павеліч. ЕЗУІЦІШЧА. Ізуіцішча, a ні чылавек, у ложкі вады утапіў ба любога. ЕУНЯ ж. Асець з дзвярамі. У нас, na-мойму, усяго адна еўня была ў дзяреўні, усё асеці i асеці, у вакенца лазілі. Памяти. EBEHKA. Наш старік евінку строіў, я дзяўчонкыю была, помню, усё зь дзьвірямі вазіўся. ЕЧЫК м. Птушка, лугавы канёк. Птушычка шчабечыць так: чык-чык, таго яе завуць ечык. Памянш. ЕЧЫЧАК. Ечычык сваё гняздо хуваіць, яго нійдзе ні найдзіш, сколька ні шукай. Ё ЕДКА прысл. Вільготна i холадна. Сяньня ёдка, ныдзівайся цяплей. Рось нейкыя сіціць i сіціць, паетыму i ёдка. ЁДКАСЦЬ ж. Халодная вільгаць. Я дужа ёдкысьці баюся, тады мяне i трясець, i калоціць усю. ЕЖЬІЧЫХА ж. Самка вожыка. Хто іх рызьбярець, айдзе тэй ёжык, айдзе ёжычыха, ета так, сьмяюцца, што сеў на ёжычыху. ЕЧАННЕ н. 1. Пакуты. Старыму астаецца адно ёчыньня, жызьня пражыта, нашто ён каму. 2. Скарджанне. А ня слухый ты яго ёчыньня, ён усё прідумывыіць. ЁЧЫЦЦА незак. 1. Пакутаваць. Цімох даўно ёчыцца: усё баліць, усё зьнібіць, i летым яму халодна. 2. Скардзіцца. Ечылыся Адарка ны дзяўчонку, што пымыгаць нічога ня хочыць
Дадатковыя словы
пыдбріхала
1 👁