ДУРАЧОНАК м. эмац. Дакорлівы зварот да хлапчука. Дурачонык ты, дурачонык, такоя дзеріва ні пірясодзіш. Памяти. ДУРАЧОНАЧАК- Дурачонычык малінькій, ны грідах нада знаць, што ірваць. ДУРКА ж. памянш.-ласк. Дурніца. Я яе гладзіла, масьліла — большы ні пріпускаіць,— дурка ты, чаго ты мылыка ні даеш. ДУРЛЁПА звыч. ж. эмац. Дурніца. Чаго ты чыпаісься з дурлёпыю, нашто йна табе, каб апазоріла? Пірідай Аўрамывыму дурлёпу, ніхай успакоіцца i ня трогыіць дзяцей. Памяти. ДУРЛЁПКА, ДУРЛЁПАЧКА. Так толька дурлёпка можыць руссуждаць, разумныя дзеўка етык гываріць ні станіць. Ходзіць дурлёпычка пы дзяреўні, трілюдзіць што пупала. Узмацн. ДУРЛЁПІНА. Дурлёпіна ты, дурлёпіна, яны цябе нарошня пыдрыжняюць, а ты ўсяму веріш. Памянш. ДУРЛЁПІНКА. Ну што ж ты з дурлёпінкыю зьдзелыіш, якей розум, такея ŭ словы. Павеліч. ДУРЛЁПІШЧА. Hi нылаіўшы вашу дурлёпішчу, толк ня будзіць, чаго іна ўсякыю лухту ны Кыбанёнка нясець. ДУРЛЁПІН прым. Такі, які мае адносіны да дурніцы. Хто дурлёпіны рызгаворы слухыіць, тэй сам ня дужа разумы. Памянш. ДУРЛЁПКІН. Ета ні сыма прідумыла, ета дурлёпкіны словы пухтыряіць. ДУРНЕННЫЙ прым. Зусім дурны. Ты самый дурненный на ўсём белым сьвеці, хто б ета другей прідумыў такую дурату твар'щь. ДУРНЯ ж. Баламуцтва. Раншы была дурня i цяперя яе хвытаіць. Устроіна дурня ніізьвесна длі чаго. ДУРНЯ К м. Хітрыкі, прытворства. Глядзіця, мудряцы, етый дурняк можыць вам бокым вылізьць. ДУРНЯКОМ прысл. Проста, дарэмна, хітруючы. Бацька пы вадзе прігнаў хату, у Падлужжа езьдзілі, вазілі хату, а Шпаку дысталыся дурняком хызяйства. Памянш. ДУРНЯЧКОМ. А во так во дурнячком i век жжыў, усе ны яго рукою мыхалі. ДУШАГУБНІК ж. Душагуб. Душагубнік ён, а ні чЫлавек, ета нада толька прідумыць родныга пляменьніка здаць немцым. ДУШАГУБНЩА ж. Што, душагубніца, цяперь тваё серца давольна
Дадатковыя словы
душагўбнік, душагўбніца, дўрка, тварщь
0 👁