двару, відзілі: вароты дубуря, наго б ета, думыім, усё пырызьзяплівына. ДУБАРЫНА ж. Адна расліна або плод дубары (старога сорту бульбы). Во тута ны грядкі пыдряд сідзяць дубиріны, ты іх пру пускай, ні кыпай. Памянш. ДУБАРЫНКА. Я ж віджу, што ета дубарінка, яны розывінькія цёмнінькія. ДУБ'Е н. зб. Дубы. Дуб*я нываліна куча збоку ны дарогі, трі хундамінты можна завесьць. ДУБЕННЕ н. метаф. Перастыласць. Посьлі такога дубеньня, хочыш, c успаленьнім лёхкіх звалісься. ДУБНІК м. Дубняк. Быў пычаў ніплахей дубнік росьць, а тады скот пусьцілі, каровы пыб'ідалі. Памянш. ДУБНІЧАК. Ніхай ба рос дубнічык, na ім бырывікі часта прыкідаюцца. ДУДА м. i ж. метаф. Высокая, нязграбная, разумова абмежаваная асоба. Дуди ходзіць пы дзяреўні, ікая дзеўка ны яго узгляніць. ДУКАВАННІК м. Той, хто вучыць, павучае. Як узялі у абарот дукувиннікі утраіх, ён i красьнеў, i бляднеў, i, гареў ац стыда. ДУКАВАННІЦА ж. Хрузычкіна дычка ладныя дукувиньніца, нудукуіць на пень бріхаць ны калов у тукыць. ДУМНАСЦЬ ж. Меркаванне. Кылі думнысьць браць ету кароўку, бярі, я табе саветыю: іна мылыдая i яе матка ны мылако харошыя была. ДУМЫ мн. Роздум. У цябе толька i думоў, што npa Вольгічкіну дачку. У нас думоў ні було пры Вяхру. ДУНДУК м. асудж. Тупы, упарты чалавек. Ну ŭ дундук, як увапрецца, яго ні ў чом ні піряпреш. Памянш. ДУНДУЧОК- Хадзіў нейкій дундучок, глядзеў як вірібянёнык. Узмацн. ДУНДУЧЫНА. Не, дундучыну i ня думый пірявучызыць, у яго гылыва мяльлім набіта. Паееліч. ДУНДУЧЫШЧА. A якей жа ён дундучышча, якей ynopiна, я такіх зроду ня відзіў. ДУНДУЧКА ж. Ета Стыхваныва дундучка нешта пліла, ныўряд, каб іна праўду скызала. Памянш. ДУНДУЧАЧКА. Што ж ты зьдзелыіш, кылі ўдылася дундучычка. ДУПЛЯВАЦІСТЫЙ прым. абразл. Недалёкі, неразважлівы. Hy што, ежылі дуплювацістый, якога толку ат яго хацець. ДУРАКАВАТЫЙ прым. Зусім дурны. Ніякыга толку ні даб}есься ў дурукуватыга чылавека, зь ім як з радзімцым: ні найціць ні пыціряць