ДРЫЗКАЦЦА незак. Зал.-бессуб'ект. ад дрызкаць. Ім i цяперя нядренна дрызкыіцца. ДРЫЗНУЦЦА зак. Зал бессуб'ект. ад дрызнуць. Ну як вам, ладна ўнора дрызнулыся, быляць голывы? ДРЫНДАННІК м. Той, хто блукае, швэндаецца. Каб ны тваіх дрындыньнікыў бацька з ладныю пугыю, яны б быйстра найшлі зыняція. ДРЫНДАННЩА ж. Якова ты пуця з дрындыньніцы хочыш, няўжэлі тыкая дзявуля маткі ня можыць паможч. ДРЫНКДННЕ н. Блуканне, швэнданне. Як ім ні ныдаесьць такоя дрынкыньня, цігаюцца бяс толку i цігаюцца..ДРЫНКАННІК м. Той, хто блукае, швэндаецца. Пыцягнуўся дрынкыньнік твой пад Бобыріў узгорык. ДРЫНКАННЩА ж. Ты тожа тыкая самыя дрынкыньніца, як пакойныя матка была. ДРЫНКАТАННЕ н. Бразгат, звон. Я позна ні спала, чула іхныя дрынкытаньня: сьпірва пад вербымі брязкылі, тады Г бані пашлі. ДРЫНКАТАННІК м. Той, хто бразгае, звоніць. Правом дрынкытаньнікыў ад бітоныў, ато пагнуць ці зыга* дзюць. ДРЫНКАТАННЩА ж. Узілася дрынкытаньнща зы работу, усё кругом зыдрынчэла. ДРЫНКАТАЦЬ, ДРЫНКАТАЦЦА незак. Барабаніць, бразгаць, званіць. Зраньня як пычынаюцъ дрынкытаць, адурюць гылаву. То завуцъ к карові, то пацьсьвім ка пыглядзецъ, а там дрынкочуць: ацёлы. Зірні, чым яны дрынкочуцца, каб пальцы ні пыдбівалі адзін другому. ДРЫНЧЭННЕ н. 1. Бразгат. Я поя ета дрынчэньня ў пуні, ці ня вылізьлі пырысяты з зыгародкі. 2 перан. эмац. Бег. Калі я вазьму пруціну, ні такоя дрынчэньня будзіць. ДРЫПАЛКА ж. метаф. Неахайная жанчына. Тзьвесна, дріпылка, іна ні дзяцей ні дагледзіць, ні ў хаці пырядка ні нывядзець. ДРЫПАЛЫ мн. зніж. іран. Ногі. Што ты рысставіў дріпылы, прібярі атетуля. Чыпляіцца дріпылымі зы зямлю кывалер етый. ДРЫПСІЦЦА незак. эмац. Апускацца, рабіцца неахайным. Мылыдая баба, a етык др'шсіцца, апушчэнка апушчэнкыю ходзіць. ДУБАРА прысл. 1. Старчаком. У яго як ац страху валосься дубуря стала. 2. Наросхрыст. Пытхадзілі мы t