ДРАГА ж. эмац. Вялікая пасудзіна. Во ікая у мяне дряга — карові піць выносім. ДРАГЛАСЦЬ ж. Слабасдь, драхласдь. Што ты пры дряглысць талкуіш, шывяліцца нада. Дряглысьць нізаметна патходзіць. ДРАГЛЫЙ прым. Слабы, драхлы. Куліна стала дряглыя, ёй i хадзіць цяжола. Памянш. ДРАГЛЕНЬКШ. Гляджу, ідзець нейкій дряглінькій стырічок, нізаштычка б ні скызала, што ета Цімох. ДРАЕННЕ н. перан. эмац. Праборка. Яму ніякыя дриіньня ні пымыгаіць, урадзіўся неслух такей. ДРАІЦЬ незак. перан. эмац. Прабірадь. Утрёх пыса~ дзілі, так ужо драілі, як уюн круціўся. ДРАНЬ ж. Гной (у ране). Як што нырываіць, дрянь зьбіраіцца, луччы пыдыждацъ, паку ля само прарьвець. ДРАПАННЕ н. перан. Узлязанне. Пыглядзі ны яго драпыньня: гладкыя ліпа, а ён неік ныгамі чыпляіцца i лезіць. ДРАПІНІ\А, ДРАПІНАЧКД ж. памянш. Драпіна. Нічога тама ні рызбаліцца, там нібальшэнькыя драпінка. Драпінычка тая чуць відна, a ў яе ўжо ай-я-яй, акалечыўся дзіцёнык. ДРАЦІНКД, ДРАЦІНАЧКА ж. памянш. Невялікі кавалак дроту. Уцягнуў драцінку, i крепка цяперь дзяржыцца. Тонінічкыю драцінычкыю прікруціў кол, кыбан махнуў лычым, дзьверцы ŭ атляцелі. ДРАЦЦА незак. метаф. Імкнудца. Яму надзел зямлі атпісалі, каб у дваре жаніўся, а ён усё ў зяці драўся. ДРУЖАСКА прысл. Па-сяброўску. Мой бацька усігда гываріў: нада дружыска жыць, ні нада ні сь кім ні біцца, ні сваріцца. ДРУЧЫШЧА м. павеліч. Друк, вялікі кій. Як вазьму дрючышча, дык твае зяці будуць ляцець ат хаты i самі ні знаць куды i як. ДРУЯ звыч. ж. Распаўнелая асоба. Во друя разьдзелылыся, ёй дайжа пы зямле хадзіць цяжола. Павеліч. ДРУІІПЧА. Тыкая друішча стала, верна, цэньціры два, ня меншы. ДРЫБАЧКІ мн. памянш. Косці, костачкі. Етый дзіцёнык ці ня хворый, адны дрыбычкі, худэй як шкілет. ДРЫЗКАННЕ н. іран. Выпіванне. За што — за што, ну за дрызкыньня я ім калі-небудзь нылаю бакі. ДРЫЗКАЦЬ незак. іран. Выпіваць. Тады іх была сьпетыя хеўра, Пёкла гнала, дык ладна дрызкылі
Дадатковыя словы
дрйіньня, дрўжыска
0 👁