дзёўбым выляіцца? Становюцца дзёўбым i стыяць пуўдня, рассуждаюць. ДЗЁРЗКШ прым. метаф. Рэзкі, едкі. Ух, якей дзёрзкій хрен, аж у нос б'ець i сьлёзы сыплюцца. Дужа дзёрзкій періц, ня сып многа. ДЗІМІСТРУЛЯ ж. іран. Капрызная жанчына. Яе дычка ладныя была дзімістрюля, мы яе хырашо помнім. Ламянш. ДЗІМІСТРУЛЬКА, ДЗІМІСТРУЛЕЧКА. Калі січас носым верціць, ікая зь яе дзімістрюлька выйдзіць, як пыдрасьцець. Нічога будуць дзімістрюлічкі, дай ім толька у перья увыбрацца. Павеліч. ДЗІМІСТРУЛІШЧА. Паводзіць цябе за нос Агяёнкыва дзімістрюлішча. ДЗІРОВЫЙ прым. Дзіравы. Як жа ты будзіш сыпыць бульбу у дзірёвый мяшок? ДЗІСЦІПЛІНІСТА прысл. Дысцыплінавана. Ен сьля~ дзіць, каб усігда дзісьціплініста було. ДЗІЦЁНКАУ прым. Такі, які належыць дзіцяці, мае адносіны да яго. Ніхай тута пыляжыць дзіцёнкыва тряп'ё, я пірямыю. Памяти. ДЗІЦЁНАЧКАУ. Ета дзіцёнычкывы штонікі, ды яны становюцца яму мулувацінькі. ДЗІЧ ж. Нарасць на деле, бародаўка. Пы ліцу писала дзіч. На шыг дзіч вырысла. ДЗЮБАННЕ н. 1. Дзяўбанне. Кыш ic тваім дзюбыньнім, ато венікым. 2 перан. жарт. Выпіванне. Во табе ŭ малінькыя дзюбыньня, трошку-патрошку дзьве бутылычкі кончилL ДЗЮНДЗЮЛЕННЕ, ДЗЮНДЗЮРАННЕ н., ДЗЮНДЗІ мн. эмац. Балбатня. Пойдзім, етыга дзюньдзюліньня ні ў век ні піряслухыіш. Як сойдуцца — i пашло дзюньдзюріньня: хто сь кім ішоў, хто к каму зыхадзіўt хто ны каго пыглядзеў. Вашы дзюньдзі у мяне у пячонкых ciдзяць. ДЗЮНДЗЮЛЯ, ДЗЮНДЗЮРА м. i ж. эмац. Балбатун. Дзюньдзюля ты, дзюньдзюля, я ж адну мінутычку пыстыяла з бабымі, а твой язык ні сьціхаіць былмытаць ні днём, ні ўноччы. Абея дзюньдзюры, ты іх толька большы слухый. Памянш. ДЗЮНДЗЮЛЬКА, ДЗЮНДЗЮЛІЧКА, ДЗЮНДЗЮРКА, ДЗЮНДЗЮРАЧКА. Ікраз як мама дзюньдзюлька пыдрыстаіць. Бярецца дзюньдзюлічка як быльшая, i гылаву набок, як старшыя. Знаіш» дзюндзюрка, што я табе скажу: пірістань ic пустазвонствым тваім. Hi знаю, калі Глыдышонкыва дзюньдзюрічш сьціхніць, i ці сьціхніць калі. Павеліч. ДЗЮНДЗЮЛІШЧА, ДЗЮНДЗЮРЫШЧА. Ах вы дзюньдзюлішчы, айдзе
Дадатковыя словы
бець, тряпё
0 👁