лавіць. 2 ж. Вялізная недагледжаная хата. Разьвёў пустыню, хуць трі сям'і сюда мясьці. Пустырнік м. Лекавая расліна (трава). Я ўсігда пару пучкоў пустырніка высушу i дзяржу ны ўсякій случый. Пустэльня м. i ж. перан. неадабр. Пустая асоба. Кы лі ўрадзіўся пустэльня, то яго ніхто i нічому ні наўчыць. Путаннік м. Той, хто путае. Кабыла можыць крутнуцца ды дасьць кыпытом етыму путыньніку, што ёнпакоціцца. Путанніца ж. Аддай ты, путыньніца, пута, ніхай ён сам сгіўтыіць. Путна, путня прысл. Добра, разумна, разважна. Путна ён нічога ня зьдзелыў i ня зьдзелыіць, кініць, piніць як зря i пашоў. Рызважыў ён путня, ды толку зь естыга мала. Выш. ст. путней. Можна трошку путней падмыць, ета ні работа. Путнінка м. i ж. Балаўнік, свавольнік. Путнінка быў такей, што ніхай ён прываліцца. Пы мамі зыдылася путшнка, пыжывець большы, дык цяпніць зь ёю горя. Путнэй прым. Здольны, дзелавы, разумны, разважны. Каб пупаўся ім путнэй маліц, каб ня піў, ні дурачыўся, яны б узялі зяця. Выш. ст. путнейшый. Не, етыга я браць ня буду, нешта ён мне ні ныравіцца, пушукаю путнейшыга пацьцёлычка. Памянш. путнейшанькій. Усё шукалі путнейшынькыю цёлычку, дык прівялі, што глядзець ненышта. Узмацн. путнюшчый. Ета быў путнюшчый чылавек, тады іна жыла. Пуцэнічка ж. Пучок. Пабвесіліся пуцэнічкымі с травы i йдуць як гіроі, ета ў іх гульня тыкая. Пушэннік м. Той, хто лае, бэсціць. Ох, пушэньнік мне найшоўся, усё ў яго пы-сыбаччы з рота скачыць. Пшэнішча н. Поле, з якога ўорана пшаніца. Калі харошыя пышаніца, дык на пшэнішчы ні травінкі ня будзіць, іна тады саўсім ні расьцець. Пыканне н. Невыразнае вымаўленне. Я нісколька ні пынімаю яго пыкыньня, што ён ужо той ныстаўніцы гаво- \ ріць. Пыканнік м. Той, хто невыразна гаворыць. Трудна ныстаўнікым c такімі пыкыньнікымі. Пыканніца ж. 111 то, пыкыньніца, урокыў учыць ня хочыш, знаць нічога ня будзіш. Пыленне н. Уздыманне пылу. Якоя ета пыдмітаньня— пыленьня, а пыл увесь узноў садзіцца усюдых
Дадатковыя словы
нўцца, пўтна, пўтня, пўтыньніку, слў, сямі, ўбрана
3 👁