Пулянне н. Шпурлянне. Зу пуляньня нада було вярёвычкі хырашэнька даць, a ні пы галоўкі гладзіць. Пуляцца незак. Шпурляцца. Што яны дзелылі? — камлыжжым пуляліся, маглі у вакно пупасьць, шыбку высыдзіць. Пуня ж. Пуня, хлеў. Памяти, пунька. Хуць якую-небудзь нада пріпяць, бяс пунькі у зіму астывацца нілізя, Зневаж. пунчына. Стыяла пунчына, бацька ішчэ ставіў, дык етый хызяін рыспырядзіўся — на дровы пусьціў. Памянш.-зневаж. пунчынка. Цябе ета пунчынка ня трогыіць, i ты к ёй ні кысайся. Павеліч. пунішча. Пунішча балъшушчыя пустая, карові у адном баку адгароджына. Пурхала, пурханнік м. Буркун. Наш старік пурхыла быў, як зывядзецца, няскора уніміцца, A ныдыядлый пурхыньнік, усё яму ні так, ніхто ні ўладзіць. Пурхнуць зак. асудж. Забурчаць вельмі злосна, адрывіста. Адзін раз пурхнуў, a большы ня будзіць i зы~ рякецца, я атыўчаць умею. Пустадом м. Пустадомак. Што ты c пустадомым будзіш гываріць, ці яго уверіш у чом-небудзь. Пустадомка ж. Расьцець пустадомка, ні npa што ня думыіць, вецір у гылаве сьвішчыць. Пустадомства н. Нядбальства, бяздумнасць. Калі ў чылавеку пустадомства, дык што ты будзіш учыць, такого ніхто ні наўчыць. Пустазвонак м. Пустазвон. Я с пустазвонкым ні хану дайжа аднаго слова скызаць. Штоб такім пустазвонкым бабі быць, ні ны адну мінуту ні сьціхаіць. Пустазвонне н. Пустазвонства. Некылі мне ўсякыя пустазвоньня слухыць, у мяне работы да горла. Пустамалот м. перан. Балбатун, хлус. Ен ат роду пустымалот. Ты пасьледній пустымалот, разьві твайму хуць аднаму слову паверіць можна, ці скызаў ты хуць раз праўду? Пустамалотный прым. перан. Пусты, бяздумны. Такого пустымалотныга чылавека ні ўсігда найдзіш. Пустата м. i ж. перан. Пусты чалавек. Якей чылавек пустыта, ні пра што ня хочыць думыць, дайжа як ён заўтря будзіць жыць, ня думыіць. Пустыня перан. 1 м. i ж. Пусты чалавек. Во пустыня чылавек, думый зы яго кылі хочыш, а ён будзіць вецір
Дадатковыя словы
пўнчына, пўнчынка, пўнькі, пўні, пўрхнуў, пўрхыла, пўрхыньнік
3 👁