Народнае вытворнае слова (1981). Том 1. Г. Ф. Юрчанка

Вулдыр м. Пухір. Па ўсёй руке пашлі вулдырі, дайжа ны плячэ пыўскакывылі, ці ні ат укусу ета якоганебудзь. Памянш. вулдырок, вулдырочак. Малінькій вулдырёк, ну дужа балючый, каб ня рожа прікінулыся. Пашлі якея-то вулдырёчыкі, ач чаго б яны былі. Узмацн. вулдырына. Во якей вулдыріна ўскачыў ат кіпятку, акуратней нада. Вулдырра н. зб. Вулдырьря насела ны ныгах, чулка ні надзець, ці мазыць нада чым-то, ці выпыріць хырашэнька. Вумнасць, вумственнасць ж. Розум, разважлівасць. Вумнысьці ў яго німа ніякія, хто ны каго захочыць патпець — пытпяець i ён: так, так, i пы плячу ляскыіць. Вум~ ствіннысьцю бог цябе ні абідзіў, кылі што айдзе плоха ляжыць, тваіх рук, пішы, ні мінець, на ета ты ціряшчур вумстзінін. Вумственный прым. Разумны, разважлівы. Ня можыць быць, каб Каця такоя зьдзелыла, іна вумствінныя баба. Каб ты быў вумстеінный хлопіц, такей ба ірунды ні гываріў. Вуравень м. Грунтвага. Верхнія вакенца ў вурыўні разьбілыся, цяперя стыякі ні памерііш; ці яны роўна стыяць, ці не. Вурзнуць зак. 1. Ударыць. Усё ўходу ні було, а як вурзнулі, тады пыцішэў. 2. Рэзка адштурхнуць. Як вурзьніць Пынаську аць сябе, тэй i пыляцеў дыгары тырмишкымі. Вурзнуцца зак. Моцна ўдарыцца. Глядзі, наўзныч вурзьнісься затылкым an каменьня, тады будзіш знаць балыўства. Дурачыліся ны стаеу, пыкаціліся, як вурзнуліся, пывязло, што ні на вілкі. Вусастый прым. Вусаты. Ахрем такей быў вусастый, вусы закручыны ўзерьх, бравый мужык. Памянш. вусасценыгій. Яны цяперя ўсе вусасьцінькія, адзь зямлі чуць пыдняўся i ўжо тарчыць мох над носым. Вуханне, вухканне н. Трывожнае рохканне. Ета пырысяты еуляюць так, балыюцца: eyxf вух адзін аднаму i пабеглі, ну дам я ім пруціка з вухыньнім, бігаць жа у гряды. Я табе дам вухкыньня, я пыкажу як карыта варочыць. Вухар м. Зух, хват. Як тута бьілі адны меншыя, ён вухырь быў куды там, а цяперя пыцішэў, уняўся, ня чутна стала. Вухарскій прым. Зухаваты. Ты вухырьскій хлопіц, ну