Народнае вытворнае слова (1981). Том 1. Г. Ф. Юрчанка

i Сярьгей жа ня лыкым шыт. Шкиріда шкарідыю,від только, дужа вухырьскій. Вухарства н. Зухаватасць. Вухырьства у іх дужа много було. Коб хто нойшоўся уняць вас умесьці з вухырьствым вашым. Вухаць, вухкаць незок. Трывожна рохкаць. Поцьсьвін* кі нешта доўга вухылі ў пунькі: ці яны чулі кого, ці есьць хацелі, можа, ты мулувата ім вынісла. Нізнакомыя место, кыбанчык нюхнець i вухкыіць: куды йта яго npiвязьлі? Вухацца, вухкацца незак. Трывожна рохкаць (пра знаходжанне ў стане дзеяння). Hy чаго, чаго вом еўхыіцца, вы ж i травы пускублі, i ныпіліся хырашо, сыгіця. Ім вухкылыся, што баню пулучылі зы парытыю бульбу,— улезьлі скрозь пляцень i дывай быразёнкі гнаць у ряд. Вушла прысл. Разумна, разважна, дасціпна. У вашым дзелі нада вушла пыдыйціць, нада пышывяліць мызкамі, Інычы усё пыляціць уверьх тырмишкымі, ны адной кыпілінычкі дзяржыцца. Вушласць н. Розум, развага, дасціпнасць. Каб к яго вушлысьці ды яшчэ сіла, ён ба горы зьвярнуў. Якую ты вушлысьць у тумыка хочыш найціць! Вушлець незак. Станавіцца болын разумным, разважным, дасціпным. Відзіш, як ты ў зіцях вушлець пычаў, нада було раншы пайціць. Вушлый прым. Разумны, разважны, дасціпны. Платон вушлый мужык бьіў, ён ба вас у два шчоты абвёў кругом пальца. Выш. ст. вушлейшый. Не, ні гыварі, старік быў вушлейшый, яго ніхто ні ў чым ні правёў ні разу. Аткуля яны вушлейшыя, так, ізыкі гладка ходзюць, a ці яны што разумныя гыварілі? — трілюду ўсякыю. Памянш. вушленькій. ён у цябе ўсігда вушлінькій, только ня мог сыбразіць, што сена пыд дажджом ня сушуць. Вушна прысл. Вусцішна. У нізнакомым лесі аднаму ўноччы дужа вушна. Мушчыны паедуць у ізвоз, я адна як астануся ў хаці, як зьдзелыіцца мне вушна. Выбалець зак. Пашкодзіцца або страціцца ў выніку хваробы (пра вока). Зразу, як зыбалела, r дыктырам ня кінуўся, думыў, пройдзіць, a яно ўсё хужы i хужы, i выбыліла вока. Выбалелый дзеепрым. У яго вока выбылілыя. Выбарный прым. Адборны,. найлепшы. Выбырный іч