i горькыя, ажно рот зводзіць. Памянш. калінінка. Кальнінка расьцець, кусьцік будзіць, як рызрасьцецца. Калоннік м. Той, хто коле. Зымаріўся калоньнік, ладныю кучу нубузуваў, зы раньня. Калонніца ж. Ікая з бабы калоньніца, тута сілу ды сілу прікласьць, а йна цюкніць — во i ўсё калонъня. Калтунаватый прым. Хворы на каўтун. Была тута адна култунуватыя, валосъся лямцым було, ні рышчысаць. Не, у нашый меснысьці култунуватых ня чутка було. Калупа м. i ж. Павольная ў дзеянні асоба. Ты ж вурушыся шустрей, нілізя быць такім калупыю. Марья тыкая ж калупа, там дзела на дзесіць мінут, дык іна пуўдня будзіць вазіцца. Калупаннік м. Той, хто калупае. Я січас дам етыму кулупаньніку, усю бульбу пукулупаў, зыганю на печ, будзіць цэлый дзень сядзець. Калупанніца ж. Пу руках тваёй кулупаньніцы як пупадзець, тады іна найдзіць сабе зыняція. Кальчэць незак. Калець, мерзнуць. Сколька вы там будзіця кальчэць, ідзіця ў хату! Мы лі скыта кальчэлі, кальчэлі, еткыя хыладзіна пытхвацьлыся, худзь ба ж вы дыгыдаліся, пы якой тряпкі прінесьць. Калядашнік м. Каляднік. Кылядышнікі хадзілі сы зьвяздою, зайдуць у хату i пяюць, ім дывалі сала, кілбасы, а хто жыта насыпіць, yce дывалі. Калядашніца ж. Бувала, як увалюцца кучыю у хату i кылядышнікі, i кылядышніцы, як ныпяюць, як ныгаворюць, ды так усё складна у іх пулучалыся! Калядашный прым. Калядны. Пелі ŭ песьні кылядышныя, красіва пелі, даўно було, я ўжо ні адну ня помню, забыліся. Кылядышныя марозы як возьмуцца жаріць, ух, пякуць. Каляднічанне н. Калядаванне. Во i дывай-ка успомнім кыляднічыньня, пойдзім сы зьвяздою, ай стар ужо сь печы злазіць, a? Каляднічацк незак. Калядаваць. Мы малыя i ўжо былі подрысьнімі, знаіш, як кыляднічылі, сы зьвяздою хадзілі, нызьбіраім i сала, i кілбас. Калянець незак. 1. Рабіцца цвёрдым, каляным. Іна ня сохніць, а пряма кылянеіць ета гліна, тута ці ні падмешына трошку цэмінту. 2. Мерзнуць, стыць. Тыкая хыладзіна, рукі кылянеюць, a ў вязёнкых ікая работа
Дадатковыя словы
калўпыю
0 👁