ж Жадаванне, жаданне н. Сквапнасць. Мы такого, жадывыньня ня відзілі ні разычку. Штоб еткыя жадыньня ў чылавека, пряма сам ні знаіць, як ба ён хвытаў, нёс i пёр. Жадавацца, жадацца, жадобнічаць незак, Сквапнічаць. Каб ні жадывылысь хызяйствым, ні выцягывылыся ў нітку, ато дужа-дужа цяжола. Бязь меры жадыюцца, хвытаюць, вылакуць, у іх ужо грошы, наверно, дваццыць тысіч на кніжкых, ны кажныга запісына. Hi жадобнічый, у цябе грошы хваціць i дзіцям, ні спыжывуць. Жадзіна м. i ж. Асоба, празмерна сквапная. Матка туруватыя, а дичка жадзіна. Узмацн. жаднюга. Hi разу б ні падумыў, што Антоныў сын будзіць такей жаднюга. Ты тыкая самыя жаднюга, як твыя матка была, усе вы адзінакывыя, у вас зімою сьнегу ня выпрысіш. ПавелІч. жаднішча. У каго ты жаднішча такей удаўся, у вашым жа раду жадных дужа ні було. Жадоба 1 ж. Сквапнасць. Калі ўжо уелыся ў чылавека жадоба, толку ня жджы. 2 м. i ж. Асоба, правмерна сквапная. Узмацн. жадобіна. С такім жадобіныю іціць куды стыдна, ён зы капейку бучу узьніміць. Павеліч. жадобішча. Я пыглядзела, ікая іна жадобшча, ськібычку хлеба атрезыць трясецца. Жалабіна ж. Выемка, упадзіна, жолаб. Во нейкыя жмлабіна-тыкі ёсьць. Жылабіна, як карыта, надо було даўжэйшыю дзюўбаць. Памянш. жалабінка, жалабіначка. Ёсьць жылабшка, ды троигку зумуваіцца. Жылабінка ў зубі вышчырбілыся, будзіць балець. Саб'ю жылабінку з достык, ладна будзіць. Мост нада каб быў роўный, хуць малінькыя жылабінычка, a ўжо дренна. Відзіш, жылабінычка заметна на вока. Жалабіць, жалабіцца незак. Выгінацца. Ны гародзі пілілі вялікім пастом, восім калод руспусьцілі, піліць нада ўмець, каб ні жылабіла піла, дзяржыш бокым,— к вечыру абамлелі мае рукі, лёг я, ні пашоў вячэріць. Як скрівіш пілу, тады іна ўсігда будзіць жылабіцца, ні атрежыш нічога роўна, a ў лес с такою пілою луччы i ня ехыць. Жалабшчык м. Той, хто скардзіцца. Як бігаць, бігаць пірід абедым жалыбшчыкі ка мне: цётка Ганна, а ваш Мішка шапкі адбіраіць. Жалабшчыца ж. Хто вам тама 142 І
Дадатковыя словы
вылакўць, сабю, спыжывўць
0 👁